| |
No i wyszedł ciekawy problem. Czy łowiąc (i wypuszczając z zachowaniem wszelkich zasad ostrożności) na Sanie lipienie w granicach załóżmy 32-34 cm, zasługuję na miano nieetycznego wędkarza? Jeśli się nie mylę, to tzw "wymiary ochronne" (zarówno te wynikające z Ustawy o Rybactwie Śródlądowym, jak i te ktore wynikają z lokalnych obostrzeń ze strony rybackich użytkowników) mają na celu ochronę populacji danego gatunku. Jaka jest różnica miedzy łowieniem 34 cm lipieni od łowienia lipieni 36 cm (przy założeniu że obydwa "rozmiary" wracają do wody)? Gdyby się ktoś czepiał - jak wyżej analogicznie do wymiaru ustawowego (30 cm). Argument w rodzaju "nastawiam się tylko na duże osobniki" jest bez sensu, gdyż podczas polowania na nie i tak przyłów (w postaci małych ryb) będzie dużo większy niż właściwy cel połowu. Tak się jakoś "dziwnie składa" że w naturalnym (w miarę naturalnym) cieku przeważają osobniki mniejsze - liczba ryb dużych maleje w odniesieniu do ich wielkości. Jeżeli jest inaczej to mamy przykład drastycznego zachwiania równowagi lub ......... mamy doczynienia z tzw "burdelem" (zamkniętym łowiskiem komercyjnym, gdzie wpuszcza się tylko osobniki duże z przeznaczeniem ......... kulinarnym). Może któryś z kolegów ma jakąś selektywną metodę/przynętę na te dużę. Z własnego doświadczenia wiem że byle "gacopirza" zaatakuje tylko mały lipień. Duży jest wybredny i ostrożny. Wiem też na pewno że mucha dopracowana do "gustu" tego dużego jest bardzo chętnie atakowana przez małe lipionki. Rodzi się też pytanie - czy wybierając się z muchowką na mały górski ciek, w którym z natury rzeczy ryby powszechnie uznawane (w ramach swojego gatunku) za duże są prawie czystą abstrakcją, jestem nieetyczny?
|
