| |
W całości się zgadzam. Jako przyrodnik rozkoszuję się otaczającą mnie przyrodą. Życiem rzeki, ptakami na niebie i w wodzie, zapachami, zjawiskami meteo. Wyjście na ryby jest pretekstem do poznawania otaczającego mnie świata. Samo łowienie to już wynik doznań przyrdniczych. Czasami nawet nie zacinam ryby. Jej błysk wystarczy do zaspokojenia mojego instynktu myśliwego. Raz kolega przysłał mi dwa zdjęcia lipienia. Jeden 50 cm martwy na śniegu, drugi żywy mieniący się tęczą. Zestawienie było szokujące. Zdałem sobie sprawę, że nie można fascynować się pięknem ryby a potem je bezmyślnie niszczyć.
Człowiek musi mieć inną motywację idąc na ryby aniżeli mięso. Zgadzam się, że wyścig na zawodach o wynik złowienia jak największej ilości najczęściej chronionych ryb, jest działaniem bezmyślnym szkodliwym dla ryb. Zawodnicy owładnięci są amokiem konkurencji, zamiast cieszyć się wędkowaniem. Traktują ryby przedmiotowo. Przy intensywnym tempie pracy czymś wspaniałym jest jak człowiek znajdzie wolny moment i jest sam na środku rzeki i może zajmować się obserwacją życia.
pozdrawiam
Leszek
|
