Po pierwsze wędkarstwo to hobby a nie sport. Po drugie łowienie ryb to znęcanie się nad istotą. Stoję za tymi twierdzeniami. Czy zaprzestanę łowienia ryb? Nie, na to nie wygląda. Czy jestem sadystą? Nie, użytkownikiem przyrody, jak myśliwy, grzybiarz itd. Wędkastwo a szczególnie muszkarstwo to duża część mojego „way of living”, sposobu bycia. Wypuszczanie złowionych miarowych ryb w sezonie jest w świetle niemieckiego prawa ochrony zwierząt nie dozwolone. Jest to „bezpodstawne znęcanie sie nad kręgowcem”. Czy więc nie praktykuję zasady „no kill” albo u nas C & R? Owszem, wypuszczam wszystkie potokowce i lipienie, zabieram tęczaki i trotki. Czy jestem więc przestępcą? Przysłowie niemieckie mówi: „Gdzie nie ma sędziego tam nie ma kata”. Oczywiście gorliwemu, pruskiemu strażnikowi bym tego pod nosem nie robił, ale tych nie ma na moich podberlińskich rzeczkach. A w innych krajach, gdzie łowię, jest to dozwolone.

A co do trotek? „Są ryby i są ososie” cytował kiedyś tubylca Przemek Dobko. Łowienie ryb na ciągu tarłowym do tego nie pobierających właściwie pokarmu, a więc troci i łososi, ma swą specyfikę. Z etycznego punktu widzenia nie dopuszczalne. Są kraje, jak Niemcy i Dania, gdzie wolno łowić tylko srebrniaki. Są kraje, jak Szwecja i Polska, gdzie łowi się i kelty. Co kraj to obyczaj. Srebrniak i kelt to nie ta sama choć właściwie tak sama ryba. Łowiąc i zabierając srebrniaka eleminuje się kandydata na tarło, „zabija potomstwo”. Ale poluje na rybę mocną, „sportową”. Łowiąc kelta, szczególnie przy krótkich przymorskich rzekach eleminuje kandydata na tarło za rok, dwa. Wbrew pozorom trocie nie trzą się tylko raz. Cztery, pięć razy to u oznakowanych, brytyjskich samic reguła. Może brakuje tam gumofilców? No a uroda i emocje z keltami względne, każdy wie.

„No kill” na keltach? Ryby, poza wyjątkami, nie mają zdolności szybkiej utylizacji kwasu mlecznego powstałego w mieśniach podczas stresu n.p. holu. Wyczerpane holem wykładają się, sparaliżowane kwasem. Przy wypuszczeniu, szczegónie przy szybkiej wodzie konieczna jest reanimacja ryby, umiejętna. Wycieńczone drogą do tarliska (siaty, elektrycy, szarpaki itd.) i tarłem kelty reagują na stres szczególnie czule. Wyjmujemy je, choćby na krótko, z wody o około +1 do +4 °C. Na zewnątrz jest, jak na zawodach Łeby tego roku, porządnie poniżej 0°C. Zmiana temperatury o więcej jak 5°C jest trudna dla każdej ryby. Do tego oślepia ją światlo dzienne. Wypuszczać zimowe kelty w tych warunkach? Raczej nie.

Jak to więc, łowić te ryby albo nie, puszczać czy nie puszczać, srebrniaki czy kelty???

Pozwolę sobie cytować Fryderyka II: „Każdy ma według własnego gustu zostać szczęśliwy”. Z historii wiemy że i on sam, jako monarcha, nie został wierny własnej zasadzie. W ramach ustaleń prawnych, niekiedy z przymróżeniem oka, powinniśmy sobie sami postawić reguły i je zachować. Od czasu wygnania z raju, mamy wolną wolę ale i nakaz respektu przed stworzeniem. Człowiek człowiekowi nie równy, na szczęście!

C & R, albo jak kto woli „No kill” jest też medodą gopodarowania rybostanem.
Ale o tym innym razem.