Kłusownicy działają w dobrze zgranych i wyposażonych grupach. Podmiotom zmagającym się z tym problemem, brakuje sprzętu, ludzi oraz lepiej skonstruowanych narzędzi prawnych. Państwowe instytucje często niezdolne są do samodzielnego i skutecznego działania oraz szybkiego reagowania na zgłaszane sygnały o kłusownictwie. Wciąż brak odpowiedniej edukacji społecznej, głównie na obszarach wiejskich. Niestety wśród ludzi panuje swego rodzaju przyzwolenie na kłusownictwo, wielu nie dba o obowiązujące przepisy dotyczące ochrony poszczególnych gatunków ryb i nie myśl o poważnych stratach w ekosystemie.
Dlatego też, w czerwcu br. Federacja Zielonych GAJA rozpoczęła projekt „Społeczna ochrona ryb i ekosystemów wód płynących”, finansowany przez The Fisheries Secretariat (FISH) ze Szwecji. W ramach projektu przewidziano współpracę z Towarzystwem Przyjaciół Rzeki Iny i Gowienicy, Towarzystwem Miłośników Rzeki Regi oraz Towarzystwem Miłośników Parsęty. Współpraca ta polegać będzie głównie na wzmocnieniu sprzętowym społecznych strażników rybackich prowadzących patrole antykłusownicze oraz na poszerzeniu świadomości społeczności lokalnych na temat niezwykłej szkodliwości połowów niezgodnych z przepisami.
W ramach podjętych już działań, pod koniec października 2009 r., Federacja Zielonych GAJA przekazała sprzęt w/w Towarzystwom przyjaciół i miłośników rzek. W jego skład weszło 30 kompletów umundurowania z kamuflażem, polary, bielizna oddychająca i obuwie specjalistyczne. Dodatkowo straże wyposażono w radiotelefony, urządzenia optyczne (lornetki i noktowizory) oraz oświetlenie (latarki i reflektory dalekosiężne). Łącznie, ze sprzętu o wartości ok. 50 000 zł skorzysta ponad 40 aktywnych społecznych strażników. Dzięki wsparciu udzielonego Towarzystwom, tej jesieni i zimy kłusownicy ryb w woj. Zachodniopomorskim napotkają na swojej drodze dobrze wyposażone, zmotywowane i jeszcze skuteczniej interweniujące patrole SSR.
W trakcie realizacji projektu poszerzony zostanie także zakresu wiedzy społeczeństwa zamieszkującego obszar dorzecza Iny, Gowienicy, Regi i Parsęty, na temat konieczności ochrony ryb, zwłaszcza gatunków wędrownych oraz ochrony bezcennych ekosystemów wód płynących. Jeszcze tej jesieni we wsiach i miasteczkach na terenie woj. Zachodniopomorskiego rozprowadzona zostanie specjalna ulotka, dotycząca działalności SSR oraz problemu kłusownictwa. Dobrze skoordynowana aktywność edukacyjna i informacyjna na temat skuteczności SSR, powinna wpłynąć na odstraszenie potencjalnych kłusowników przed popełnieniem przestępstwa oraz zwiększyć poparcie dla działalności strażników w regionie.
Podsumowując, to Społeczne Straże Rybackie najlepiej radzą sobie ze zwalczaniem kłusownictwa ryb w naszym kraju. Stanowią one niezwykle ważny element aktywnej i skutecznej ochrony ichtiofauny oraz rzek przed postępującą dewastacją. Ich szeregi zasilają głównie wędkarze i społecznicy. Pomimo, że dysponują o wiele mniejszymi uprawnieniami, ich efekty działań są nieporównywalnie lepsze niż instytucji państwowych. Współpraca społecznych strażników z innymi podmiotami odpowiedzialnymi za zwalczanie kłusownictwa na polskich wodach - z Policją i Strażą Graniczną jest jednak nieodzowna. Federacja Zielonych GAJA podjęła pierwsze kroki do zacieśnienia kooperacji w/w instytucji na rzecz ochrony ryb w woj. Zachodniopomorskim, zwłaszcza na najważniejszych rzekach łososiowych. Poprzez wypracowanie w przyszłości wspólnych elementów działań policyjnych koordynatorów ds. walki z kłusownictwem, funkcjonariuszy SG i społecznych strażników rybackich, istnieje szansa na jeszcze lepszą eliminację przejawów kłusownictwa w Polsce północno zachodniej
Prowadzony przez Federację Zielonych GAJA projekt ma duże znacznie dla zwalczania nielegalnych połowów ryb i dewastacji zachodniopomorskich rzek. Poprzez wsparcie Towarzystw i Społecznych Straży Rybackich, Federacja Zielonych GAJA liczy na spadek efektywności niebezpiecznych i zorganizowanych grup kłusowniczych w woj. Zachodniopomorskim. W rezultacie pozwoli to na odbycie naturalnego tarła większej ilości dojrzałych łososi, troci wędrownej, a także innym cennym pod względem ekonomicznym, wędkarskim i środowiskowym gatunkom ryb.
KRÓLEWSKI PORADNIK WĘDKARSKI Z INDII Z XII W.
Jednym z najważniejszych źródeł do poznania dziejów wędkarstwa w świecie jest fragment induskiej księgi Manasollasa z XII w., w której jest opis połowu na wędkę, jako formy rozrywki. To źródło, pokrytę grubą warstwą historycznego kurzu i ukryte w trudnodostępnym oraz rzadko czytanym czasopiśmie w Europie, jest nieznane szerszemu kręgowi osób piszących o dziejach wędkarstwa, gdyż w żadnej ze znanych mi prac nie jest ono cytowane.