Zszedłem na miejscówkę zwaną "Pod budka z piwem"(już jej dawno nie ma), zacząłem łowić na nimfę. Trzeba zaznaczyć, że był to czas, gdy testowałem zestaw z indykatorem. Na styku linki i przyponu przytwierdzony był mały krążek z samoprzylepnej pianki w kolorze fluo - pomarańczowym. Na pierwsze brania nie musiałem czekać długo, tęczaki waliły w żółtą złotogłówkę jak opętane. Mało tego - na dwa brania na nimfy przypadało jedno wyjście do indykatora, jak do suchej! Coś tam wyholowałem, coś spiąłem, cała zabawa trwała około kwadransa. A potem...nagle się zachmurzyło, pociemniało, śnieżyca, grzmot...rzadka sprawa, burza z piorunami na przedwiośniu. To chyba stąd to opętane żerowanie...

Przypomniałem sobie o muszce typu "bomber", którą do tej pory widywałem tylko w angielskich czasopismach. Jeden wieczór przy imadełku i oto efekt: Na haczyku # 8 na przemian żółta i czarna sierść sarny, wszystko przewinięte żółtym kogutem. Jak wychodziły do indykatora, to i do tego też powinny... I rzeczywiście,następnym razem wychodziły. Mimo, że nie grzmiało. I za to lubię tęczaki...

Październik, dosyć ciepło, bezwietrznie. Miejsce nazywa się "Pod Murkiem", bywalcy Raby wiedzą dobrze, gdzie to jest. Na wodzie nie głębszej niż do kolan wyrażnie widać oczka. Coś wychodzi do suchej. Oczka takie subtelne jakieś, delikatne. Lipienie? A skad tu lipienie... To muszą być tęczki. Nauczyły się , że nie samym granulatem ryba żyje i trzeba się rozejrzeć za jakimś naturalny pokarmem. No to do roboty. Przypon 0.14, sucha CDC na haczyku #16. Kilka przeprowadzeń i nic. No to mucha numer niżej, przypon 0.12. I znowu nic.

Wszelkie inne zabiegi, głównie polegające już to na obniżaniu średnicy przyponu, już to na zakładaniu coraz mniejszych muszek, spełzły na niczym. Ba, w pewnym momencie ryby przestały wychodzić, chyba się spłoszyły... Trzeba było chwilę odczekać, wypalić papierosa (jeszcze wtedy paliłem i to sporo) i spróbować inaczej...Obszedłem miejscówkę od dołu i podałem pod prąd, ostrożnie, taką nimfkę, co to pływa półzanurzona, w linii wody. I zadziałało - branie było pewne, wziął jak swoją. Ale w holu narobił takiego rabanu, tak ubijał wodę ogonem, że skutecznie wypłoszył resztę żerującego stadka. Więcej brań w tym miejscu już się nie doczekałem. Ale warto było. I za to lubię tęczaki...

Tym razem łowię na "Bani niżej Topól".Wyrażnie widać, że ryby interesują się małą jętką płynacą po powierzchni. Taka jakaś oliweczka , na oko czternastka. Wyszukuję w pudełku stosowną imitację, wiążę do cienkiego przyponu. Po kilku przeprowadzeniach bez brania zmieniam na jaśniejszą, potem na ciemniejszą, na numer większą, potem znowu mniejszą, ciągle nic. Co jest?...Szkolone jakieś, czy co? W akcie desperacji wiążę do przyponu bogato ubranego chrusta na ósemce, podaję z przytrzymaniem, tak żeby pobrużdził... No i zaraz jest branie, i to takie głośne, efektowne, z chlupotem. I potem ta jazda na ogonie.. I za to też lubię tęczaki...

"Działka", miejsce, którego już nie ma. Wchodzę z mokrą, fajnie się tu łowi tą metodą, można kawałek rzucić pod drugi brzeg, tam są takie resztki starej regulacji, kamienie, sterczą resztki drutów. Bez brania. Schodzę cały prąd, tu już się wypłyca, taki typowy garb na końcu głębszej wody. Ale ciągle bez brania. Wiem, że tu są, w końcu sam je wpuściłem...Zmieniam linkę z tonącej na pływająca, muszki na trochę mniejsze - moje ulubione "March Brown Spider. Rzucam na całkiem już w tym miejscu płytką wodę. Mending, przypon się prostuje i widzę, jak do muchy wychodzi- nie wiem skąd- całkiem spora ryba. Widzę wszystko jak w akwarium. Podpływa, otwiera pysk, bierze, zawraca. Wtedy zacinam. I widzę, jak do skoczka startuje drugi, ostro atakuje, trzask...i po weselu. Tym razem nie miałem szans. Ale przynajmniej wiem, że dobrze dobrałem muchy. I jak tu nie lubić tęczaków?

Tych kilka epizodów z tęczakami zdarzyło mi się na Rabie. Od paru lat wpuszczam tam i łowię te wdzięczne wędkarsko ryby. Zdarzenia opisane i wiele podobnych nauczyły mnie , że tęczak to ryba dość nieprzewidywalna, potrafi zaskoczyć - łowienie dzięki temu w zasadzie nigdy nie staje się nudne. A jakich atrakcji dostarcza półkilowy tęczak w dobrej kondycji, zacięty na delikatny zestaw i walczący w bystrej wodzie, wiedzą ci o probowali...

Dlatego lubię tęczaki...

Kuba Chruszczewski
fot. Roland Thräner