| |
Unikam jak ognia terminu "elitarny" wobec muszkarstwa. Bo niby co on ma oznaczać? W naszej obiegowej opinii raczej w ten sposób ktoś chce sam siebie dowartosciować (albo metodę którą łowi), z braku innych argumentów. Jeżeli przez elitarność by rozumieć konieczną wiedzę o rybach które sie łowi, i o organizmach, które mają być naśladowane przez sztuczne przynęty, to u nas jest z tym krucho.
Każda dziedzina wędkarstwa wymaga wiedzy, doświadczenia, zastosowania umysłu, itp. Uważam, że połów suma przy użyciu kwoka należy do najbardziej genialnych metod połowu, jakie zostały wymyslone przez człowieka. Podobnie jest z wykorzystaniem pajeczyny i włosów, jako swoistego haczyka.
Na zasadzie pewnej analogii unikam zwrotu "elity polityczne", bo jest wewnętrzna sprzeczność logiczna. Rozumiem, że nie muszę tego uzasadniać, zdając się na inteligencje czytelnika.
Innym przykładem rażącego mnie zwrotu są "ryby szlachetne". Co w nich jest takiego szlachetnego? Pstrąg jest pstrągiem, a łosoś łososiem. Wszystkie podpadają pod nazwę łososiowate. Walory smakowe? Jest wiele innych gatunków, które są równie smaczne (węgorz, okoń, itp.). Trudność w złowieniu? Uważam, że nieraz boleń albo kleń są znacznie trudniejsze do złowienia na muszkę, niz pstrągi i lipienie. Większość pstrągów i lipieni w okresie intensywnego żerowania nie przedstawia praktycznie żadnego problemu do złowienia, a tylko początkujący moga uznać połów za wyczyn. A tęczaki i potoki pochodzenia hodowlanego? Co w nich takiego "szlachetnego"? Ja zawsze porównuję je do dobrze wypasionej świni w chlewie. Złowienie jej nie ma wiele wspólnego ze "sportem wędkarskim".
Nie znam podobnych zwrotów o "rybach szlachetnych" w innych językach (angielskim i francuskim). Po włosku jest "aque pregiate" (dosł. wartościowe wody), ale tylko w odniesieniu do wód w których występują ryby łososiowate.
Apeluje o unikanie pustych przymiotników, które od strony merytorycznej nic wnoszą.
|
