| |
Pytanie jest zadane skomplikowanie, ale "mechanizm" odpowiedzi jest w nim zawarty, więc nie będzie może trudno odpowiedzieć konkretnie osobie zadającej to pytanie.
1. pstrąg po wyjściu ze żwiru, mając 3 cm długości, zaczyna bronić swego terytorium, które wtedy ma kształt okręgu o średnicy około 30 cm. Powierzchnia tego terytorium się powiększa z wielkością pstrąga, a ograniczają je przeszkody podwodne zasłaniające konkurentów. Niemniej jednak, ilość pstrągów na hektar wody zdaje się nie być zależna od wielkości tych pstrągów, ale raczej od skomplikowanego kształtu podłoża, czyli bardziej zrozumiale mówiąc, ilości kryjówek dla pstrągów. Ponadto, taka preferencja pstrągów dla wyboru kryjówek będzie oznaczała, że w pewnych obszarach pstrągów nie będzie w ogóle, a w innych tylko małe. Sprawę ponadto komplikuje fakt, że przy ilości większej niż odpowiednie terytoria dla pstrągów, część "ziemi niczyjej" na granicy terytorium pomiędzy osobnikami aktywnie ich broniącymi zajmować mogą osobniki podległe, nie broniące terytorium, zachowujące się jak ryby stadne, wzrastające jednak znacznie wolniej od tych, które terytoria zajęły. Z obserwacji Raby i jej dopływów wnioskować można, że w zasadzie ilość dzikich pstrągów potokowych na długość cieku nie zmienia się w zbyt wielkich granicach dla danego cieku, ale jest znacznie poniżej ilości, która wynikać by mogła z ilości ukryć czy wielkości bronionego terytorium. Występują też znaczne różnice pomiędzy ciekami: są takie, gdzie ilość pstrągów wynosi od 300 do 3000 sztuk na kilometr (jeden z dopływów Raby) 100 do 300 na kilometr (większość dopływów Raby) i 50 do 200 na kilometr (sama Raba). Czyli od jednego na metr kwadratowy do jednego na 500 metrów kwadratowych. Nawet wpuszczenie dodatkowych pstrągów zdaje się nie mieć wpływu na ich ilość - nadmiar prawdopodobnie rozprzestrzenia się w poszukiwaniu kryjówek, bez względu na możliwość zajęcia terytorium czy przyjęcia taktyki stada żerującego wspólnie.
2. Terytorium pstrąga może być w konflikcie z terytorium innych ryb w cieku. Przyjmuje się, że do temperatury wody około 17 stopni Celsjusza ryby łososiowate wygrywają "spotkania" z karpiowatymi i przeganiają je ze swojego terytorium, a powżej 20 stopni Celsjusza przegrywają konkurencję z karpiowatymi.
3. Rozpatrując wartość małego i dużego pstrąga dla środowiska okazuje się, że duży jest bardziej cenny z następujących powodów:
- jest rybą najczęściej starszą i dominującą, lepiej dostosowaną do środowiska i właśnie taka powinna przekazywać geny w populacji,
- większa ikrzyca posiada więcej ikry, ikrzyca pierwiastka w hodowli daje ikrę bardzo małej wartości, dopiero czteroletnie i starsze dają materiał pożądany. Dziesięcioletnie ikrzyce potokowców wciąż mogą być stosowane w hodowli - a w środowisku praktycznie nie występują.
- jest rybą rzadką, a jej wyrośnięcie trwa długo, toteż "zastępstwo" następuje bardzo powoli.
- zabieranie wszystkich dużych i starszych ryb prowadzi do selekcji negatywnej osobników w populacji w kierunku ryb krótkowiecznych i słabo rosnących.
4. Biorąc powyższe pod uwagę, w łowiskach wędkarskich, które w rzekach są zlokalizowane w krainie lipienia i brzany, zabieranie dużych dzikich osobników jest ogromną stratą dla środowiska, której nie da się zrekompensować zarybieniami. Najczęściej dobre pstrągowe miejsce staje się zdominowane przez karpiowate, a narybek pstrąga migruje w zimniejsze dopływy zamiast podejmować jakiekolwiek walki o miejsce. W rzekach o znikomym kłusownictwie stosuje się wymiar ochronny "slot limit size" który zawarty jest poniżej jakiejś wielkości i powyżej ustalonej wielkości, odpowiadającej wielkości osobników pożądanych na tarliskach. Na Wiśle wyznaczono taki wyniar ochronny jako do 25cm i od 35cm właśnie w celu zapewnienia odpowiedniej ilości tarlaków o odpowiedniej wielkości. Na Rabie ryby dzikie są nienaruszone - a ryby pochodzące z hodowli mają obcięte płetwy tłuszczowe, toteż wędkarz (klient) decyduje świadomie o kierunku działania. Wypuszczając ryby dzikie (duże, ale także małe) nie musi mieć wątpliwości co do zabierania nawet dużych potokowych pochodzących z zarybień rybą hodowlaną.
Dziękuje za pytanie, dało mi ono możliwość wyjaśnienia na szerokim forum zainteresowanych, dlaczego obcinamy tym biednym pstrągom potokowym płetwy tłuszczowe.
|
