| |
Muszę wyznać szczerze. Jestem drapieżnkiem, wstrętynym rybożerą, obrzydliwym kontestatorem miłościwie tu panującej zasady c&r, zbrodniczo poządającym skądinąd chłodnej krwii sanowych (czyt. zdrowych - tym bardziej, o ja, bandyta!) pstrągów . Mam nieśmiałe pytanie - czy dla takich jak ja, być może wymierających nosicieli jakże nie XXI wiecznego, atawistycznego genu łowcy, nie możnaby przewidzieć możliwości zabrania (zabicia, uśmiercenia, eliminacji, tylko nie 148 kk) jednego (liczbowo 1) pstrąga lub lipienia (według wyboru i wagi), tak by usatysfakcjonować ten mój niedzisiejszy instynkt? Może jestem wymierającym gatunkiem (a myślałem, że 32 lata to jeszce młodość), ale jakoś mnie nie rajcuje takie strzelanie ślepakami, ot natura myśliwego...
Mam nadzieję, że nie zostałem sam, są jeszcze jacyś bracia wilcy?
|
