| |
Zarybienia są dopuszczalne tylko w 2 sytuacjach:
- introdukcja lub dorybianie wód, w których nie występuje autochtoniczna populacja danego gatunku;
- wzmocnienie ochrony gatunku zagrożonego wyginięciem. Zarybienie powinno się odbyć wg ściśle
określonych zasad, w tym tej, że tarlaki mogą pochodzić wyłącznie z danego cieku, czyli reprezentują tę sama
pule genetyczną.
Zdecydowanie nie zgodzę się z Tobą w przypadku pierwszej wskazanej sytuacji.
W mojej ocenie, wszelkiego rodzaju introdukcje wprowadzają co najmniej chaos w ekosystemie którego
dotyczą a idąc dalej za tą wypowiedzią, to spokojnie można w naszym kraju prowadzić zarybienia wszędzie.
Rodzimych populacji, nie wspominając już o autochtonicznych pozbyliśmy się bezpowrotnie przez lata, mniej
lub bardziej twórczych programów zarybieniowych.
Zgadzam się z Tobą na 100% w przypadku drugiej sytuacji.
Od dawna trąbię, że dobre zarzadzanie łowiskiem wędkarskim nie powinno polegać na dorabianiu wódy,
lecz ograniczeniu liczby lub masy zabieranych ryb, do tej odpowiadającej naturalnej produktywności wody.
Ryby powinny same się rozmnażać, a jeśli jest za dużo wędkarzy, to należy zmniejszyć presję wędkarską (w
tym skutkującą ograniczeniem śmiertelnością ryb; C&R też oznacza śmiertelność). Nie może być tak, ze jeden
wędkarz może rocznie zabrać sobie ok. 1000 ryb z danej rzeki, bo w ten sposób 10 wędkarzy (czytaj takich, co
mogą łowić codziennie) może całkowicie wyrybić najlepsza wodę, nawet Dunajec lub San. Gdy to mówiłem w
PZW na Twardej, to uznano mnie za demagoga (mam to na piśmie, jeśli ktoś nie wierzy).
Oczywiście że tak, jednak jak wspomniałeś wcześniej, nasz system utrzymania odpowiedniego rybostanu w
wodach opiera się na operatach. Niestety, bardzo często największym problemem dla użytkownika rybackiego,
jest wywiązanie się z kwoty zarybieniowej. Kupuje więc rybę tam gdzie jest ona dostępna bo nie ma innego
wyboru i nie ważne jest to czy jest ona ze wschodu, północy, Czech czy Dani.
To co pływa w naszych rzekach (piszę o pstrągu i lipieniu) to na tą chwilę genetycznie taki misz masz że
wszelkiego rodzaju dywagacje o nie mieszaniu linii genetycznych, można rozpatrywać jedynie w kategorii bicia
piany.
Największy moim zdaniem kłopot polega na tym że na palcach jednej ręki (na dodatek stolarza) można
policzyć użytkowników rybackich którzy prowadzą poważne długoletnie badania i potrafią z ich wyników
wyciągać rozsądne wnioski.
pzdr WOW
|
