| |
Wasz błąd polega na tym, że mówiąc o Śląsku, zawsze macie na myśli Śląsk Górny, a tymczasem Śląsk to spory obszar, znacznie wykraczający poza ten właśnie dość mały, aczkolwiek licznie zaludniony Śląsk Górny
Śląsk (śl. Ślůnsk[1], niem. Schlesien, czes. Slezsko, łac. Silesia) – region oraz kraina historyczna położona w Europie Środkowej, na terenie Polski, Czech i Niemiec)[2]. Śląsk położony jest w dorzeczu górnej i środkowej Odry oraz początkowego biegu Wisły.
Śląsk Cieszyński nigdy nie był częścią Górnego Śląska.
KSIĘSTWO CIESZYŃSKIE
ŚLĄSK CIESZYŃSKI
Śląsk Cieszyński (po czesku Těšínské Slezsko, po niemiecku Teschner Schlesien) - kraina historyczna stanowiąca południowo-wschodnią część Śląska, skupioną wokół miasta Cieszyn; ok. 2100 km².
Terytorium
Na północy granicę (z resztą Śląska) stanowią rzeki Olza i Wisła, na zachodzie (z Małopolską) rzeka Biała i Barania Góra, na południu (ze Słowacją) góra Polom, a na zachodzie (z Morawami) rzeki Ostrawica i Odrą.
Geografia fizyczna
Geograficznie w skład Śląska Cieszyńskiego wchodzą: Pogórze Śląskie (zwane też Pogórzem Cieszyńskim), Beskid Śląski, wschodnia część Beskidu Morawsko-Śląskiego, północna część Bramy Morawskiej oraz zachodnia część Kotliny Oświęcimskiej. Główne rzeki: Olza, Wisła.
Osadnictwo
Główne miasta: Cieszyn, Bielsko (zach. część Bielska-Białej), Czechowice-Dziedzice, Skoczów, Ustroń, Wisła, Strumień po stronie polskiej oraz Ostrawa (część wschodnia miasta), Karwina, Frydek-Mistek (wschodnia część miasta), Hawierzów, Czeski Cieszyn, Jabłonków, Trzyniec, Bogumin po stronie należącej do Republiki Czeskiej.
Dzieje do I wojny światowej
Jako organizm kulturowo-społeczny i gospodarczy utrwalił się pod władzą dynastii Habsburgów z tytułu króla czeskiego po przejęciu przez nich w 1653 roku piastowskiego Księstwa Cieszyńskiego po śmierci ostatniego członka rodu, istniejącego już od 1290 roku. Jednym z wyróżników tych ziem w stosunku do reszty Górnego Śląska była dominująca wśród ludności religia protestancka (luteranizm) oraz fakt pozostania Śląska Cieszyńskiego przy Austro-Węgrach po zakończeniu Wojen śląskich. W okresie rozbiorów napłynęła tu masowo ludność polska z Galicji.
Dzieje po I wojnie światowej
Po zakończeniu I wojny światowej pretensje do Śląska Cieszyńskiego zgłosiły Polska oraz Czechosłowacja. W styczniu 1919 roku wojska czechosłowackie przekroczyły linię demarkacyjną i zaatakowały oddziały polskie, tłumacząc swoją akcję koniecznością zabronienia przeprowadzenia wyborów do Sejmu na spornych terenach, o których decyzja miała dopiero zapadnąć. Ostatecznie decyzją Rady Ambasadorów z 1920 roku podzielono region (i samą stolicę) pomiędzy oba kraje wzdłuż Olzy: Polska otrzymała ok. 950 km² (czyli 45%), a Czechosłowacja ok. 1150 km² (tj. 55%). W październiku 1938 roku wojska polskie zajęły większość terenów czechosłowackiego Śląska Cieszyńskiego (Zaolzia). W 1945 roku przywrócono granicę sprzed 1938. Po podziale Czechosłowacji w 1993 roku Zaolzie znalazło się w granicach Republiki Czeskiej.
|
