| |
Arturze,
Wcale nie jest to niezachwiana wiara. Tylko jak ciągle słyszysz te frazesy o czynach społecznych, to po prostu możesz mieć zwyczajnie dosyć. Stawiamy sobie za cel w statucie ochronę i zagospodarowanie wód. Pytam się gdzie jest ta ochrona? To jest zjawisko śladowe i uważam, że w naszych warunkach to nie wypala.
Praca społeczna jest bez sensu tylko w tedy kiedy jest robiona na siłę i kiedy jest beznamiętnie marnowana.
No właśnie, sam to powiedziałeś - jest bez sensu kiedy jest robiona na siłę. My opieramy o nią swoje funkcjonowanie, podczas gdy ułamek promila ma na to ochotę. To jest właśnie całe to chciejstwo na siłę, ideowcy koniecznie chcą by się ona zmaterializowała, a tu lipa. To, że od miejsca do miejsca czasami to działa, jest tylko argumentem przeciwko pracy społecznej. Nasze wody nie mogą liczyć na to, że czasami się uda. Czasami to może się nie udać. A tu praca spłeczna odnosi sukces wyjątkowo, a ten wyjątek tylko potwierdza regułę.
Jak chcesz to zrób ankietę: - Ile razy byłeś kontrolowany?
Wyników ankiety zapewne się domyślasz. I co, czy to jest wypełnienie zobowiązania ochrony wód, którą sobie w naszej organizacji przyjęliśmy jako jeden z priorytetów?
Ja biorę pod uwagę warunki i charakter naszego społeczeństwa. I w tym kontekście - nie jako bezwzględne zaślepienie - tylko właśnie w tym kontekście, uważam pracę społeczną za niewydolny absurd Oczywiście po kilkudziesięciu latach nieudanego eksperymentu nasze społeczeństwo jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki ruszy do roboty nad wodę. Jestem otwarty na taką metamorfozę wędkarzy, jednak jest ona raczej mało prawdopodobna.
Pozdrawiam
Krzysiek
|
