| |
Jak widze, wszyscy jestesmy zgodni co do tego, ze ocenianie much w galerii nie jest najlepszym pomyslem. Pozostale wypowiedzi Pana szanuje, ale nie z wszystkimi sie zgadzam. Jak Pan sam zauwazyl, jest tylko jedna pozycja dotyczaca wiazania much w jezyku polskim (ksiazka p. Weglarskiego), ktora pierwszy raz zobaczylem dwa lata temu. Od roku podrozuje ze mna. Z calym szacunkiem dla p. Weglarskiego - jest to dzielo rownie monotonne jak galeria FF. W obu n.p. nie ma ani slowa o piankach jako materialach do wiazania. (Do galerii FF nie zagladalem przez ostatni miesiac, ale jesli sa tam jakies muchy z pianki, to mozna je policzyc na palcach obu rak). Mowiac o nudzie, mysle wlasnie o monotonii. Bardzo silnie widoczny (w obu przypadkach i p. Weglarskiego i galerii) jest wplyw Anglikow, i to sprzed wiecej niz polwiecza. A przeciez europejska szkola wiazania nie jest az tak konserwatywna. Wszyscy zgadzamy sie, ze materialow szkoleniowych jest tyle co kot naplakal. Wyobrazmy sobie jednak, ze znajdzie sie jakis wesoly Romek, uzyska fundusze od przyszlego tescia, albo z EU, popelni bubel o wiazaniu much i go wyda. Nawet jesli bedzie to stek bzdur, to dla wydawcy moze wygladac profesjonalnie. Redaktor czy tez wydawca takiej ksiazki moze sie jedynie zwrocic o recenzje do autorytetu. To znaczy, w praktyce (jesli sam jest mucharzem) do p. Weglarskiego lub p. Sikory. Jesli nie jest, to zadzwoni do Wiadomosci Wedkarskich i tam mu juz wszystko wyjasnia i bubel gotowy i dalej nie mamy podrecznika, natomiast rynek wydawniczy jest juz zapchany i nastepnego wydawcy nie bedzie mozna przekonac do wydania innej (chocby o niebo lepszej) ksiazki przez nastepne 10 lat.
Nie ma innych polskich autorytetow w wiazaniu much, a takie osoby sa potrzebne, chocby po to, by raz do roku zorganizowac jakies targi sprzetu polaczone z wystawa i kursem krecenia much. Mysle, ze konkurs moglby takie autorytety wylonic, przynajmniej po kilku edycjach. Nie bardzo zgadzam sie z tym, ze sztywne ramy konkursu beda grac na jego niekorzysc. Mysle, ze przyczyna nieporozumienia w tej kwestii jest nieco inne podejscie do muchy jako takiej. Dla mnie mucha to przedmiot uzytkowy, ktory (1) daje sie ukrecic szybko i latwo, nawet w ciezkich warunkach, (2) jest trwaly, (3) lowi okreslone ryby w okreslonych warunkach, imitujac to co sie rybie podoba, a nie mnie. Sam nie lubie krecic kielzy, ale jak musze to musze. I zmierzylbym sie w polskim konkursie w kategorii kielza.
Nadal twierdze, ze galeria ma niewielka wartosc dydaktyczna. Jesli chodzi o zrodla polskie, to znam tylko dwa (ksiazki p.Weglarskiego - ostatnie wydanie, i p. Jelenskiego - drugie wydanie) ktore przedstawiaja generalne etapy wykonania muchy suchej, mokrej i nimfy. Tymczasem w detalach siedzi diabel i sucha mozna ukrecic na kilka sposobow, w zaleznosci od tego na jakim efekcie nam zalezy. Procedury krecenia - tego nie ma w galerii.
Co do organizacji konkursu - nie od razu Krakow zbudowano. Na pewno kilku jurorow- recenzentow by sie znalazlo. Na poczatek, mysle ze nikt by nie podwazyl autorytetu p. Weglarskiego, p. Jelenskiego, p. Sikory, czy p. Chruszczewskiego. To juz mamy czterech. Poiedzmy, ze trzykrotny zwyciezca dolaczalby do tego grona. Tak, jurorzy pracowaliby charytatywnie, tak jak inni charytatywnie pisza artykuly do FF, zarybiaja, sluza rada i doswiadczeniem. Co do kwestii katalogu - kto za to zaplaci? Klient zaplaci. Natomiast kapital zakladowy wyloza subskrybenci. Jesli produkt bedzie dobry i zobacza jego probke na FF lub w formie ogloszenia w prasie wedkarskiej - na pewno sie znajda.
|
