| |
Arturze,
Tak szczerze mówiąc to dla mnie nokill jest smutną koniecznością. Lubię jeść ryby i mogę na jedno posiedzenie zjeść 1000 g rybiego mięsa, 400 g ziemniaków i 500 g bukietu surówek. Nie uważam, żeby wychwalanie nokill leżało w głębi natury ludzkiej. To nieszczery trend. Wypuszczamy ryby bo zbyt łatwo potrafimy je trzebić. Ten C&R jest jak bzykanie z gumką, każdy facet chce w głębi duszy sfinalizować sprawę jak należy, ale z różnymi rzeczami powstrzymujemy się z uwagi na ograniczenia, nasze własne jak też z uwagi na skończoność zasobów naszej planety. Mi brakuje w trendzie C&R tej właśnie szczerości, a wynika to z faktu, że atawistycznie staramy się wkręcić konkurencji, że takie samoograniczenia są czymś szlachetnym. To tak jakby na pustyni powstała moda no drink... co nie znaczy, że woda nie jest potrzebna. Otóż ludzie wkręcają sobie też takie mantry, aby z uwagi na siłę wyższą nie cierpieć, dlatego że utyskiwanie na to co od nas niezależne też jest stratą energetyczną, a natura nakazuje nam nie walczyć z wiatrakami. Mięsiarze są przynajmniej szczerzy w tym co mówią.
Jest w gestii ichtiologów i urzędników jak też Wysokiej Izby, żeby zarybiać tęczakiem na pożarcie aby ludzie też mogli realizować się kulinarnie. Pragnienie rybiego mięsa nie jest niczym złym, to pragnienie w 100% naturalne.
Pozdrawiam serdecznie
Krzysztof Dmyszewicz
|
