| |
Jeśli jakiś gatunek jest pod kreską, to go nie ma - wtedy pozostaje wyłącznie introdukcja, restytucja czy jak to zwał tak zwał. Ale wylącznie po rozważeniu wszystkich ZA i PRZECIW.
Dzisiaj kolega pokazał mi zdjecie 32 kg tołpygi złowionej nb na spinning. Rybę zabrał. Nawet nie obruszyło mnie to zbytnio, bo jakie szanse ma na przeżycie takie stworzenie po 40 minutowym holu. Pytanie - ile takich tołpyg pływa w wodzie? Czy jej wypuszczenie ma znaczący wpływ na jakość populacji? Pewnie nie. Różnica jest jednak kolosalna jesli weźmiemy pod uwagę fakt ilu wędkarzy specjalizuje się w połowie tołpyg na spinning, ilości tych ryb w wodach i podobnych sukcesów?
Co innego tyczy się wspomnienej głowacicy - jakoś nie cierpimy na klęskę urodzaju tych ryb i nie wyskakują one na brzeg na widok wędkarza. Inna sprawa - takich głów nie łowi się przypadkiem, jak wspomnianej tołpygi. Tu mamy do czynienia z premedytacją (opis sprzętu, miejsce). Wynika z tego wprost, że wędkarz ten będzie w przyszłości polował na kolejną głowatkę , której raczej nie wypuści.
I wreszcie - jak w takiej sytuacji zachowa się środowisko w odniesieniu do planów wyłączenia głowatki z listy gatunków rodzimych?
Za Wikipedią:
"W Polsce występuje w Czarnej Orawie dopływie Wagu oraz w rzekach zarybianych tym gatunkiem. Są to Poprad, Dunajec, San, Raba, Skawa, Soła, Nysa Kłodzka, Bóbr, Gwda oraz w czorsztyńskim zbiorniku zaporowym. Liczebność polskiej głowacicy szacuje się na 1500–2000 dorosłych osobników."
Stąd oburzenie, wkurw i masowe joby słane pod kątem łowcy okazu.
|
