Sytuacja z dopływami dopiero polepsza się na terenie Zalewu Czorsztyńskiego. Tu zasila go kilka ciekawych rzek i rzeczek. Dwóm z nich postanowiłem poświęcić kilka słów.

Pierwszą z nich jest Białka Tatrzańska. Ta rzeka jest z pewnością dobrze znana wielu muszkarzom wędkującym na Podhalu. Jest ona największym i najpiękniejszym podhalańskim dopływem Dunajca. Wśród muszkarzy uchodzi ona za łowisko trudne, choć posiada ona dużą obfitość bardzo ciekawych miejsc. Na początku jednak podam kilka praktycznych informacji o rzece i przepisach, które na niej obowiązują. Białka ma swe źródła w Tatrach Wysokich. Powstaje w wyniku połączenia się kilku słowackich i polskich potoków ( między innymi potok Rybi z Morskiego Oka i Potok Roztoka z Doliny Pięciu Stawów Polskich) Ma ona około 40 kilometrów. Rzeka ta należy do okręgu PZW Nowy Sącz. Wolno tu łowić tylko na sztuczne muchy, dokładniej poniżej strefy ochronnej Tatrzańskiego Parku Narodowego. Na Białce Tatrzańskiej kończy się ona przy moście drogowym Jurgów - Brzegi. Ponadto na terenie rezerwatu "Przełom Białki" w miejscowości Nowa Biała wędkowanie jest zakazane. Przede wszystkim to bardzo malownicza woda. Liczne bystrza, które po granitowych otoczakach tworzy rzeka, urozmaicone koryto oraz głębokie płanie, wyglądają bardzo zachęcająco. Także bardzo ładne jest otoczenie tej rzeki. W Białce na całej długości występuje pstrąg potokowy. Towarzyszy mu lipień, jednak trudno tu o wymiarowe egzemplarze. Na odcinku przyujściowym dodatkowo występują klenie a także raczej drobne głowacice, trocie jeziorowe i inne ryby. Bardzo przejrzysta woda jest powodem tego, że trudniej łowi się tutaj, niż na Dunajcu. Rzeka ta wymaga odpowiedniego podejścia. W wielu miejscach jedynym wyjściem, skutecznego wędkowania jest odpowiedni dystans i umiejętność maskowania się. Sytuacja korzystniejsza jest, gdy Białka niesie "trąconą" wodę, na przykład w okresie opadów.

Mniej znaną wędkarzom jest natomiast inna bardzo urokliwa rzeczka, znajdująca się neopodal. To Niedziczanka. Pewnie jej nazwa wielu kojarzyć się będzie ze znanym zabytkiem znajdującym się nad wodami Zalewu Czorsztyńskiego mianowicie udostępniony do zwiedzania, bardzo dobrze zachowany, średniowieczny zamek. Rzeka Niedziczanka była kiedyś prawobrzeżnym dopływem Dunajca. Obecnie po powstaniu zapór zasila ona zbiornik wyrównawczy Sromowce Wyżne. Gdy kilka lat temu trafiłem nad tą rzekę, zaciekawiła mnie ona na tyle, że postanowiłem dokładnie poznać ją całą. Tak też zrobiłem. Jej przyujściowy odcinek, znacznie zmieniony może obecnie nie prezentuje się najładniej, ale im wyżej, tym sytuacja się poprawia. Jest to typowe łowisko dla wędkarzy lubiących niewielkie potoki, choć Niedziczanka podczas wyższych stanów wody bywa naprawdę sporą rzeką. Przy jej ujściu do zbiornika wyrównawczego, występują bardzo spore stada ładnych kleni. Im wyżej, tym kleń ustępuje pstrągowi. Tutaj są bardzo ładne potokowce, jednak niestety ta piękna rzeka, rzadko odwiedzana przez wędkarzy jest często kłusowana przez łowiących na robaka. Mimo tego bardzo duża ilość naturalnych skalnych progów, oraz liczne głębokie płanie, powodują że bardzo przyjemnie się tutaj łowi i gorąco zachęcam do tego, gdy z różnych powodów na Dunajcu nie będzie dało się wędkować.

W całym dorzeczu do zejścia się potoków Łapszanka i Kacwinianka wolno łowić tylko na muchę, od zejścia się tych potoków do dużego progu przy ujściu do zbiornika wyrównawczego - sztuczna mucha i przynęty roślinne. Przedstawione tutaj rzeki płyną na terenie dwóch regionów, mianowicie Podhala i Spisza. Znajdująca się tutaj obfitość zabytków kultury tutejszej ludności, a także niepowtarzalne widoki oraz niezliczona ilość innych atrakcji turystycznych powodują że poza wędkowaniem można tu także w inny sposób miło i ciekawie spędzić czas. Do zobaczenia więc w plenerze.

Tekst: Mikołaj Hassa
Photo : Mikołaj Hassa, Jarek Jurasz