Zastosowane materiały:
Haczyk: Akita 721
Nić: UNI 8/0 olive
Przewijka: złota
Tułów: dubbing Antron mix
Jeżynki: szyjne koguta
Rozpoczęcie wiązania muchy jak zwykle rozpoczynamy od przywiązania nici wiodącej.
Następnie umocowujemy przewijką tutaj złotą.
I przystępujemy do położenia Dubbingu, który następnie nawijamy na tułów.
Tak naprawdę cała sztuka w kładzeniu palmera rozpoczyna się w momencie przystąpienia do kładzenia jeżynki. Dość często zdarza się, osoby osoby o mniejszym doświadczeniu, czy nawet te z dużym stażem kierowane przyzwyczajeniem przytwierdzają jeżynkę w miejscu ogonka. Ta metoda jest nie tyle nieprawidłowa, bo przecież przy wykonywaniu muchy najważniejsze jest aby po jej zakończeniu była wykonana prawidłowo, ale jest dość skomplikowana. Jeżynka kładziona od tyłu do przodu jest trudniejsza do położenia, a jeśli jeszcze dodatkowo przewijamy ją przewijką to prawdziwy koszmar. Od grota do oczka haczyka kładzie się jeżynkę w niektórych muchach łososiowych w których raz nie ma możliwości położenia jeżynki w inny sposób. Dwa chcemy osiągnąć jeżynkę bardziej "położoną" , trzy jako jeżynka zakańczające muchę.
Jeśli spotkamy w literaturze stwierdzenie "Palmered" to zwykle odnosi się ono do sposobu kładzenia jeżynki który prezentujemy, czyli zaczynająć od uszka a kończąc w pobliżu grota. Po nawinięciu jeżynki przystępujemy do nawinięcia przewijki, którą nawijamy w odwrotnym kierunku niż jeżynką. Tak nawinięty Palmer jest praktycznie niezniszczalny. Podobnie jak w musze Phesent Tail to przewijka trzyma całą konsrukcję palmera. W zasadzie na tym można by skończyć wykonanie tej muchy, jednak w celu zaprezentowania przwidłowego sposobu położenia jeżynki w wypadku mokrej muchy czy niektórych łososiowych nawiniemy jeszcze jedną jeżynkę.
W wypadku jeżynki muchy suchej sprawa jest prosta. Nicią wiodącą przywiązujemy pióro od strony w której zostało ono wyrwane z kapki, dzięki takiemu zabiegowi jeżynka "stoi" W wypadku much mokrych jeżynka powinna "leżeć". Taki kształt jeżynki co prawda można osiągnąć podczas zakańczania muchy (obwiązanie jeżynki nicią wiodącą) ale znacznie prościej i ładniej jest ten efekt osiągnąć poprzez odpowiednie nawinięcie jeżynki.
Pierwszym krokiem jest rozchylenie promieni pióra, następnie końcówkę pióra przymocowujemy do muchy za pomocą nici. Teraz następuje najistotniejszy moment w kładzeniu jeżynki. Wszystkie promienie zciskamy na jedną stronę. Tak przygotowane pióro wygląda jakby z jednej strony usunięto mu promienie.
Teraz przystępujemy do nawijania jeżynki. Za każdym zwojem przytrzymujemy pióro i układamy je w odpowiednim kierunku. Jak widać jeżynka położona w ten sposób "leży". Następnie zakańczamy muchę nicią wiodącą. I palmer z dwoma jeżynkami gotowy.
KRÓLEWSKI PORADNIK WĘDKARSKI Z INDII Z XII W.
Jednym z najważniejszych źródeł do poznania dziejów wędkarstwa w świecie jest fragment induskiej księgi Manasollasa z XII w., w której jest opis połowu na wędkę, jako formy rozrywki. To źródło, pokrytę grubą warstwą historycznego kurzu i ukryte w trudnodostępnym oraz rzadko czytanym czasopiśmie w Europie, jest nieznane szerszemu kręgowi osób piszących o dziejach wędkarstwa, gdyż w żadnej ze znanych mi prac nie jest ono cytowane.