Pierwsza muchówka i pierwsze muchy zakupione w sklepie, które trzeba było przerabiać oraz bliskość Dunajca i Popradu, nadały Wackowi sens
i kierunek życia.
Własna wyobraźnia oraz stary angielski katalog much, musiały wystarczyć do samodzielnej edukacji i doskonaleniu młodego konstruktora much.
Już po kilku latach stał się niezwykle znanym na Podhalu wykonawcą muszek i od tej pory wykonywał ich setki i to często dla czekających na nie w kolejce muszkarzy.
Długa kanapa służyła oczekującym cierpliwie na swoje muszki klientom, a praca i wędkarskie opowieści przy butelce, niejednokrotnie trwały do świtu.
Rozmawiałem z Wackiem na tegorocznym Romaniszynie - opowiedział mi wiele ciekawych historii swojego bogatego życia.
Jedna z nich bardzo mnie ubawiła.
Wacka odwiedził kiedyś norweski handlarz, który zamówił sporą partię much.
Ponieważ potrzebował więcej niż zdołał Wacek „ukręcić”, zdecydował czekać w sądeckim hotelu trzy dni na większą partię.
Mistrz - Wacek Samoder trzy dni i trzy noce, bez zmrużenia oka ślęczał przy imadle.
Serwowane posiłki spożywał, leżąc na podłodze by rozprostować zmęczony kręgosłup.
Norweg tymczasem zabawiał się z „panienkami” w hotelu, pił polską wódkę
i smakował polską kuchnię.
Co kilka godzin dzwonił do Wacka „podnosząc go na duchu”, informował że im szybciej wykona zadanie to w jego kieszeni pozostanie więcej waluty, którą właśnie systematycznie trwoni na cielesne uciechy.
Wacław Samoder prowadzi obecnie wraz żoną warsztat produkujący sztuczne muchy - seryjnie i na zamówienie.