Najbardziej lubię wiosną łowić pstrągi potokowe, ale przez cały sezon, a zawłaszcza jesienią mam okazję nałowić się do woli tęczaków, którymi systematycznie dorabiane jest łowisko. Łowienie tej walecznej ryby to prawdziwa frajda, zwłaszcza, że w zastosowaniu są wszystkie metody muchowe.
Chyba najchętniej posługuję się moją ulubioną metodą – streamerem. Podkreślam, chodzi o metodę, nie o muchę. Nie ma specjalnego znaczeni czy przywiązuję do przyponu streamera, matukę czy muddlera, czy małego puchowca. Efekty są podobne, pod warunkiem, że będziemy go właściwie prowadzić. A zasady łowienia tą metodą nie są skomplikowane. Ważne jest, aby tęczakowi niedawno wpuszczonemu do rzeki dać czas na zaatakowanie muchy. Z moich obserwacji wynika że im tęczak krócej w wodzie, tym wolniej należy prowadzić zestaw. W praktyce realizuję to następująco: Ustawiam się nad miejscem gdzie spodziewam się ryby. Najczęściej jest to głębszy dołek poniżej wlewu. Rzuty wykonuje w dół i pozwalam musze zatonąć. Następnie bardzo powoli zbieram linkę niezbyt długimi pociągnięciami. Ważne aby muchy poruszały się tuż nad dnem – więc linka tonąca, przy wyższych stanach wody nawet IV stopień, poprzez II przy normalnych, aż do intermedium w czasie niżówek, które niestety na Rabie nie są rzadkością. Kiedy tęczaki już dobrze „zasiedzą się” w rzece , można łowić je na streamera tak, jak potokowca, czyli rzut w poprzek wody, mending i dość szybkie zbieranie długimi pociągnięciami.
Druga metoda, którą chętnie stosuję, to nimfa. Przy nieco podniesionej i znęconej wodzie świetnie łowi się na powszechnie znaną, krótką nimfę. Ryby w tedy można podejść dość blisko bez ryzyka ich spłoszenia. Natomiast w czystej i małej wodzie (jesień), sprawa już nie jest już tak prosta. Pojawia się wtedy konieczność zastosowania lżejszych i mniejszych nimf, a więc i przypon musi być cieńszy. Mała nimfa potrzebuje więcej czasu na zatonięcie, najkorzystniej jest w takich warunkach łowić pod prąd. Wymaga to uważnej obserwacji zestawu, chociaż branie tęczaka jest zazwyczaj dość wyraźne. Metoda ta sprawdza się zwłaszcza późną jesienią i zimą. Tęczaki przestawiają się w tym okresie prawie wyłącznie na żerowanie na nimfach. Zdarzało mi się łowić ryby wypchane zielonymi bezdomkowymi larwami chruścików.
Pstrągi tęczowe świetnie zbierają muhy z powierzchni, oczywiście gdy są po temu sprzyjające warunki. Kiedy następuje wylot owadów, czy to chruścika w czerwcu, czy małej popielatki jesienią. Zawsze wtedy można liczyć na bardzo emocjujące i widowiskowe łowienie na suchą muchę. Bywa, zwłaszcza przy małej jesiennej wodzie, że tęczak robi się trudny i kapryśny jak lipień. Wtedy już trzeba się przyłożyć – cieniutki przypon I starannie dobrana imitacja na pewno przyniosą efekty. Tęczak czterdziestak zacięty na przyponie 0,12 dostarcza nie lada emocji. Zdarza się, że pomimo dobrze dobranej i prowadzonej muszki tęczak nie da się skusić. Warto wtedy spróbować następującej sztuczki: Wyszukujemy wtedy w pudełku największej suchej muchy jaką mamy. Może to być chrust albo palmer, nie ważne, dobrze natomiast, jeśli jest w agresywnych kolorach. Takie duże „coś” prowadzone agresywnie nad stanowiskiem wybranego tęczaka potrafi czasem zadziałać. Bardzo lubię również łowić tęczaki na mokrą muchę. Metoda wydaje się najlepsza w okresie późna wiosna – lato. Wtedy nad Rabą obserwuje się wyloty sporych owadów - chruścików jętek oraz widelnic. Należy wówczas uzbroić się w linkę intermedium może być również pływająca do obławiania wolniejszych odcinków. Niezwykle przyjemnie łowi się waleczne i silne ryby w ciepły, czerwcowy wieczór. Sprzyjającą okolicznością jest wylot chruścików. Ma to miejsce często o zmroku, łowimy więc na wyczucie, często bywa że brania równocześnie czujemy i słyszymy. A trzeba pamiętać że atak tęczaka pożerającego pupy chruścika jest bardzo gwałtowny, dla tego nie ma co przesadzać z cienkim przyponem – 0,18 z pewnością nie będzie za gruby.
Chociaż zawsze będę przedkładał dzikie potokowce nad hodowlane, niezbyt wybredne tęczaki, to jednak przyjemność korzystania z łowiska zasobnego w ładne, waleczne ryby i to tuż niemal pod domem, jest niewątpliwa. Kiedy brak czasu na dalszy wyjazd, kiedy rozpocznie się okres ochronny potokowca, kiedy łowiska lipieniowe zostają zamknięte, z przyjemnością łowię tęczaki u Józka Jeleńskiego.