Wraz z początkiem nowego sezonu, który na najlepszych odcinkach wód pstrągowych przypada tutaj na początek października (odpowiednik pełni wiosny u nas), zacząłem gromadzić rozmaite obserwacje i sporo czytać, więc pozwólcie, że to i owo przemycę do flyfishing.pl.

Temat większego niż gdziekolwiek indziej (choć jak widzę po zdjęciach z Kanady, także i tam bywa nieźle) wzrostu pstrągów potokowych w Nowej Zelandii poruszyłem w artykule pt. „Jak to się robi w Nowej Zelandii” i nie uważam go za wyczerpany. Jednak w tej chwili nic innego do dodania nie mam i po cichu liczę na to, że może wywołam bardziej naukową dyskusję na łamach naszej witryny. Gorąco zachęcam do podzielenia się z nami swoją wiedzą wszelkich badaczy zagadnienia, i ichtiologów.

Dzisiaj chciałem trochę pozastanawiać się nad kwestią gdzie kończy się pstrąg... a zaczyna troć?!

Przyglądając się złowionemu onegdaj srebrzystemu pstrągowi, widzę, co bardzo charakterystyczne dla sea-run’ów, że nie ma żadnych kolorowych kropek, a czarne plamki, które gdzieniegdzie tworzą tak charakterystyczny dla troci iksowaty wzór. Co więcej, zdejmując łuskę i widzę za skórze wyraźne pozostałości czerwieni. Aaaa, czyżby tak to działało? Czerwone w czarne, a w końcu gdy łuska srebrnieje, zostają tylko ciemne obwódki tworząc X??? (Potem dowiedziałem się od tych, którzy preparują ryby, że za kolory odpowiada pigment zawarty w skórze, a nie na łusce.) Jak to się dzieje, że pstrąg staje się trocią? Przecież oprócz tego, że przekazali mu to w genach trociowi rodzice musiało dochodzić do pierwotnego spontanicznego przeobrażenia (lub ciągle do tego dochodzi w określonych warunkach), zanim lub raczej po tym jak ryby znalazły się w morzu. A może odwrotnie. Najpierw były trocie, które znalazły się w pułapce i zostały pstrągami? Mnie się wydaje, że wszystkie te czynniki mogą odgrywać rolę. Kto wie, niech wyjaśni. To ciekawe. Nie wiem, jaka jest różnica między sea-run trout a sea-trout (troć wędrowna), czy to jest ta sama ryba (tak sądzę), czy coś pomiędzy. Będę drążył temat.

Powróćmy znowu do tematu wzrostu pstrągów, choć w nieco innym kontekście. Chciałem podzielić się z Wami ciekawymi informacjami, które wyczytałem w pysznie ilustrowanym dodatku do całorocznej licencji, którą właśnie kupiłem na początku października – początek nowego sezonu 2002/2003. Rzecz dotyczy relacji pomiędzy wiekiem pstrąga, a jego rozmiarami i mimo, że dotyczy NZ, (gdzie akurat jest odwrotna relacja między rozmiarami ryby, a rozmiarami rzeki), powinna prawdziwa także i u nas. Badania zostały przeprowadzone na kościach pokryw skrzelowych tzw. otoliths i earbones, które wykazują wyraźną segmentację tak, jak łuski, jednak w przeciwieństwie do nich nie ulegają wymianie, a, co za tym idzie, są znacznie bardziej miarodajne.

Większość z nas wierzy, że wielkość (tu raczej chodzi o długość) ryby uzależniona jest od wieku. Otóż, nie. To, do jakich rozmiarów ryba dorasta determinowane jest przez wiele czynników (genetyka, dostępność pokarmu, konkurencja pokarmowa), a sam wzrost ryby odbywa się w pierwszych 4-5 ciu latach jej życia. Potem w zasadzie, ryba utrzymuje ten rozmiar, fluktuując z masą w cyklach tarło, zima, lato i w zależności od wspomnianej bazy pokarmowej. Stwierdzono również, że w górnych biegach rzek, gdzie z reguły spotyka się większe osobniki w NZ (odwrotnie niż u nas), populacje bardziej zdominowane są przez osobniki starsze, i wymiana ryby zabranej może przebiegać wolniej, przy niedostatecznej ilości ryb młodych, niż ma to z reguły miejsce w niższych biegach tych samych rzek, zwykle obfitujących w młodzież. Stąd szczególna promocja Catch&Release w górze. Przy okazji wyjaśnienie, bo zaczynam rozumieć. Nie chcę, czarować, że wędkarze w Nowej Zelandii przesiąknięci są szlachetną ideą Nie Zabijaj. Wprowadzona została ona tutaj przez wędkarzy zamorskich, głównie amerykańskich. Także przewodnicy i inne biznesy (np. loty śmigłowcem do niedostępnych odcinków), które z wędkarstwa żyją, dbają o to, aby ryb nie zabierać wiele. Górne ograniczenie wymiaru ochronnego też się do tego przyczynia. Jak już się raz uwierzy, że wypuszczona ryba daje frajdę, potem jest już łatwiej....