Jednak jeśli przyjrzymy się technologii produkcji sznurów muchowych to bez większego wgłębiania się w temat dostrzeżemy jak duże dzielą je różnice. Różnice zauważalne są nie tylko pomiędzy linkami różnych producentów ale i w obrębie jednego producenta.

Bardzo istotną różnicą pomiędzy dzisiejszymi sznurami muchowymi a tymi z lat pięćdziesiątych jest to, że kształt pierwszych nowoczesnych linek muchowych określał właśnie rdzeń, na który nakładana była powłoka PVC. Dziś jest inaczej kształt rdzenia jest taki sam na całej długości sznura, a to właśnie powłoka nadaje kształt sznurowi. Dzieje się, tak ponieważ znacznie prościej jest kontrolować kształt powłoki niż kształt rdzenia.

Sam rdzeń można wykonać na kilkanaście sposobów. Można użyć różnych splotów, można zastosować różne materiały, można w końcu wykorzystać monolityczny nylon.

Aby zrozumieć lepiej czym kierują się producenci przy doborze rdzenia należy powiedzieć co on determinuje.
Rdzeń określa:
- wytrzymałość,
- rozciągliwość,
- sztywność.
Większość producentów do wykonania rdzenia wykorzystuje różnego rodzaju plecionki. Zastosowanie takiego rozwiązanie, samo się narzuca. Dlaczego? Ktoś mógłby powiedzieć lepiej było by zastosować monolityczną żyłkę. Będzie cieńsza. Odpowiedź jest prosta. Różnica pomiędzy plecionką a monolitem jest taka sama jak pomiędzy drutem stalowym o grubości 1 mm a plecioną linką stalową o grubości 2 mm. Po prostu zarówno drut jak i monolityczna żyłka są sztywniejsze. (Na marginesie cienka nie znaczy lepsza, super cienki linki mają tendencję do tworzenia węzłów)

Rdzenie mogą być również plecione na różne sposoby, inaczej będzie pleciony rdzeń w sznurze pływającym przeznaczonym do połowów słodkowodnych inaczej rdzeń sznura przeznaczone na gorące słone wody jeszcze inaczej, rdzeń sznura tonącego. Dlaczego się tak dzieje? Aby lepiej to wytłumaczyć posłużę się porównaniem dwóch sznurów, pływającego i tonącego.

Sznur tonący musi być zwarty , czyli stosunkowo cienki i ciężki.. Ta cech ma duży wpływ na projektowanie rdzenia, jest on pleciony bardzo „gęsto”. W linkach pływających jest trochę inaczej, główną cechą linek pływających jest ich pływalność . Rdzeń w niej pleciony jest luźniej, tak aby również w nim znajdowało się odrobinę powietrza. Potwierdzeniem tej analogii mogą być niektóre sznury bardzo szybko tonące, w których rdzeń jest monolityczny. Tu znów możemy przytoczyć porównanie stalowego drutu 1 mm i linki 2 mm – ten stalowy drut i ta linka mają podobną wagę. Taki wywód sugerował by że w linkach wolno tonących czy pływających rdzeń musi być pleciony Tak jednak nie jest. Na przykład sznur Sitllwater gdzie do wykonania rdzenia zastosowano specjalną odporną na „pamięć” w zimnej wodzie bardzo cienką „żyłkę”. W tym przypadku uzasadnieniem użycia tego typu rdzenia jest to że sznur ma być przeźroczysty. Innym sznurem zastosowano monolityczny core jest Cortland 555. W tym sznurze zastosowano monolit częściowo pusty w środku.

Jeśli chcielibyśmy uszeregować sznury w relacji, zastosowania określonego rdzenia i sztywności (sztywność to nie to samo co pamięć) to wyniki będą następujące:
rdzeń – monolityczny – sztywność średnia
rdzeń – pleciony z pojedynczych włókien nylonu – sztywność niska, lub średnia
rdzeń - pleciony z wiązek włókien nylonu – sztywność bardzo niska , lub niska.

Podstawowym materiałem zastosowanym w większości topowych sznurów jest nylon. Można jednak spotkać rdzenie plecione z dacronu jak i innych materiałów. Firma Monic (mało znany w Polsce Amerykański producent sznurów) wykonuje rdzenie w swoich sznurach z polietylenu. Nie jest to typowy materiał do wykonywania rdzeni.
Jak widzimy różnorodność zastosowania materiałów do produkcji rdzeni jest duża, również sposobów wykonania go jest wiele. Myślę jednak, że można z całą odpowiedzialnością stwierdzić, że pleciony nylon jest w większości sznurów podstawowym i najbardziej sprawdzającym się materiałem do wykonywania rdzeni.

Wnioski dotyczące użytkowania linek z określonym rdzeniem:
Trudno jeszcze wyciągać wnioski, dotyczące użytkowania linki w zależności od samego rdzenia. Przyczyna jest prosta rdzeń to jedno a powłoka drugie. Dopiero te dwa elementy możemy brać pod uwagę. Niemniej jednak pokuszę się o stwierdzenie że linki robione na rdzeniu monolitycznym mają o drobinę większą pamięć niż te w których on wykonany jest z plecionego nylony,( są również różnice pomiędzy poszczególnymi producentami, pamięć to nie to samo co sztywność).
Pamięć linki możemy zniwelować poprzez kilka zabiegów.
1. stosowanie kołowrotków typu LA
2. po skończonym sezonie ściągamy linkę z kołowrotka
3. jeśli już linka była na kołowrotku mocno nawinięta dłuższy czas to prostujemy ją w dłoniach poprzez naciąganie. Taki zabieg z reguły pomaga.

Na poniższe zdjęcia pokazują nam na podstawie sznurów Scientific Anglers relację, do czego służy sznur, sztywność sznura i zastosowany rdzeń. Pamiętajmy jednak, że rdzeń jest tylko jednym z elementów linki. Dobierając odpowiednią linką do naszego zestawu musimy wziąć pod uwagę również inne składowe, których tu jeszcze nie omówiliśmy.