Tymi słowy J.Rozwadowski opisywał idealny sznur muchowy. Pomimo tego że od opublikowania Poradnika upłynął już ponad wiek słowa te są ciągle aktualne. Ciągle oczekujemy od linki muchowej aby była ” trwałą, silną, stosunkowo cienką i nie posiadała skłonności do skręcania się lub tworzenia węzłów”.

Na to jak dany sznur zachowuje się ma wpływ wiele czynników. Będą to materiały z jakich został wykonany, trzpień sznura, co użyto do wykonania powłoki, kształt sznura, jego gładkość i inne. Postaram się omówić te wszystkie elementy, jednak za nim przejdę do opisywanie nowoczesnych sznurów muchowych cofnijmy się na chwile do przeszłości, do czasów gdy powstawały pierwsze sznury muchowe.

Pierwsze wzmianki o łowieniu ryb zawarte zostały w książce Æliena „ Prawdziwa historia” . Tam obok opisu wędki, muchy- możemy odnaleźć pierwsze wzmianki o sznurze muchowym. Jak wyglądał ten pierwszy sznur muchowy? Otóż była to linka nie przekraczające 1,8 m długości wykonana prawdopodobnie z końskiego włosia. Linka była tej samej długości co wędzisko. Zestawem takim trudno było zaprezentować muchę dalej niż na trzy metry a maksymalnie można było podać ją na odległośc 3,6 m Trochę blisko? Tu napewno oburzą się amatorzy krótkiej nimfy i powiedzą – Taka sama długość sznura jak i wędziska to idealna długość. No tak ale trzeba dodać że ten pierwszy zestaw wykorzystywano prawdopodobnie do połowu na suchą muchę, a to już nie taki ideał.

Myślę ze do takich samych wniosków doszli następcy Macedończyków (pierwszy tekst o sztucznej musze opisuje połowy w Macedonii), bo w następny tekście omawiającym sprzęt wędkarski zestaw do połowów muchowych wygląda już całkiem inaczej. Wędzisko ma długość 3,6 m sznur jest dwa razy dłuższy, na końcu wisi makra muszka. Do wykonania sznura używa się ciągle końskiego włosia Autorzy XV-wiecznego manuskrypty nie wspominają o samym kształcie sznurów. Dopiero w późniejszych tekstach z XVII wieku można odnaleźć wzmianki o kształcie sznura muchowego. Sznur ten jest koniczny! Wykonywano go ze splecionego włosia końskiego w ten sposób że początek był z sześciu włosów a końcówka była z trzech. W tamtych czasach pojawiły się na rynku pierwsze sznury wykonane z jedwabiu. Jednak na upowszechnienie jedwabnego sznura trzeba było czekać kolejne dwa wieki.

Wiek XIX przyniósł również upowszechnienie kołowrotka. Taki rozwój sprzętu pozwolił ówczesnym wędkarzom na prezentację muchy na niesamowite odległości, rzucali oni muchę na dystans około 20 m. Sam jedwab okazał się doskonałym materiałem do produkcji sznurów. Mocny, dający się doskonale formować w koniczny kształt, a po impregnacji uzyskujący poślizg na przelotkach.

Można powiedzieć że koncepcja sznura wykonanego z jedwabiu o kształcie DT przetrwała aż do połowy XX wieku. W tym to czasie powstaje pierwszy sznur muchowy, który możemy nazwać nowoczesnym. Narodziny tego sznura mają miejsce w kuchni Leona Martucha, w tym to właśnie miejscu trzech przyjaciół: Leon Martuch, Clere Harris i Paul Rottiers rozpoczynają pracę nad stworzeniem sznura nowej generacji. Po wieloletnich próbach i testach przyjaciele wprowadzają na rynek wczesne prototypy tego co dziś jest znane pod nazwą AIR CEL. Czyli pierwszy nowoczesny sznur muchowy.

Maciej Wilk

W drugiej części zostaną opisane materiały, z których wykonuje się linki muchowe.
W trzeciej budowa.