Polar Magnus
Haczyk: Partridge „Sea Lord” CS 53, nr. 4 - 8
Nić: czarna lub czerwona nr. 6
Ogonek: Marabou lub końcówki piór, grizzly
Czułki: krystal flash, czarny
Tułów: zając (hare´s ear) + irise Dubbing
Owijka: tinsel ovalny, srebrny
Jeżynka: grizzly na tułowiu (palmer), przednia fioletowa
Oczy: mosiężne lub łańczuszek, srebrne
Autor: Magnus Mortensen, Dania

„Magnus” to bałtycki weteran, imitacja krewetki. W oryginale z jeżynką grizzly, przy wersji „polar” z przednią fioletową lub różową.


Schwebende Krabbe (pływająca krewetka)
Haczyk: Partridge „Sea Lord” CS 53, nr. 4 - 6
Nić: pomarańczowa nr. 6
Czułki: krystal flash + lis, pomarańczowy
Oczy: przypalona żyłka, 0,6 mm
Tułów: dubbing, pomarańczowy
Pokrywka: polycelon (pasmo 5 mm), czerwony lub pomarańczowy
Owijka: żyłka 0,30 mm do wzmocnienia
Jeżynka: na odwłoku, kogut pomarańczowy
Autor: Michael Werner, Niemcy

Ta mucha to nowa rewelacja. Mokra pływa „intermediate lub suspended” unikając zaczepów przy wolnym prowadzeniu. Można ją kręcić w różnych kolorach. Nie jest to łatwa do kręcenia ale wydajna mucha dorszowo-trociowa.


Klinkhamer Black
Haczyk: TMC 2312 lub Mustad 800050 BR, nr.12
Nić: czarna, nr. 6
Ogonek: brak
Tułów: odwłok czarny indyk, tułów paw
Owijka: żyłka 0,14 mm do wzmocnienia
Jeżynka: kogut, czarny
Horągiewka: floating yarn, żółty lub biały
Autor: Hans van Klinken, Holandia

Tą adaptację znanej muchy lipieniowej z powodzeniem zastosował na trocie mój nestor Hans Pfitzner podczas wylotu muchy morszczynowej Coelopa frigida. Muchę należy przed połowem starannie natłuścić (np. smarem „NeverSink”) a po użytku wypłukać i ponownie natłuścić.


Meerlaus (pchła morska), brown
Haczyk: VMC 9288 GO, złoty lub podobne, nr. 14 - 12
Nić: brązowa, nr. 6
Czułki: kuroparwa, kura (ewentualnie)
Tułów: krystal hair dubbing, hare´s ear (wyczesany)
Pokrywka: polycelon, szarobury
Owijka: żyłka do wzmocnienia lub drut (ewentualnie)
Jeżynka: kogut, (ewentualnie)
Autor: Michael Werner, Niemcy

Mucha ta, to revelacja na belony i morskie tęczaki. Można ja kręcić w kolorach naturalnych lub prowokujących: żółtym, czerwonym, pomarańczowym i niebieskim. Wyważona mucha musi pływać „intermediate”.


Closers Deep Minnow (CDM)
Haczyk: Partridge „Sea Lord” CS 53, nr. 4 - 6
Nić: czarna nr.6
Bródka: Bucktail (ogon jelenia), biały
Skrzydełka: Goat-hair (koza), niebieskie, na to krystal flash, czarny
Oczy: łańczuszek, srebrny, oczy mosiężne lub cynowe
Ogonek, tułów, owijka, jeżynka: brak
Autor: Bob Clouser, USA

Przyjaciel autora muchy, Lefty Kreh, złowił na nią podobno 86 gatunków ryb. Streamer zgrabny, pływa „up side down”, dobry do „obstukiwania” dna dołków. Wersji kolorystycznych i zestawów mateiałów jest bez końca. Przedstawiona mucha imituje tobiasza. Lubię CDM też w wodzie słodkiej. Każda warstwa materiału musi być osobno wiązana i starannie lakierowana.


Juletrae (Choinka)
Haczyk: Mustad 79586 DD nr. 4 –6 (morski streamerowy)
Nić: pomarańczowa nr. 6
Ogonek: mylar
Obciążenie: drut ołowiany, tylko przy głębokiej wodzie
Tułów: pomarańczowe chenille lub antron yarn, na to mylar
Owijka: brak
Jeżynka: mylar
Autor: mucha duńska, autor mi nieznany

„Julaetrae” podobnie jak „Magnus” to już morski weteran. Mucha na zimną, głęboką wodę. Wadą muchy jest duże zużycie drogiego wężyka mylarowego (3 x długość haczyka)


Mysis (myzida)
Haczyk: TMC 2303, nr. 12 -16
Nić: szara, nr. 6
Ogonek: brak
Tułów: dubbing krystal hair, hare´s ear
Owijka: żyłka 0,14 mm do wzmocnienia
Jeżynka: grizzly, na całym tułowiu
Autor: duńska, autor mi nieznany

Mucha iniwersalna na cefala, tęczaka lub małe trocie itd. Polecam starannie wypłukać po użytku. Hak nie jest „soloodporny”.


Green Thing (glononimfa)
Haczyk: TMC 2303, nr. 14 –16 lub podobne
Nić: oliwkowa
Ogonek: Mini-Marabou, grizzly-oliwkowy
Tułów: dubbing, oiwkowy
Owijka: żyłka do wzmocnienia, 01,4 mm
Jeżynka: zielony kogut, palmer
Autor: Michael Jensen, Dania

Mucha na cefale. Cefale to głównie jarosze.


Sörsalat (sałata morska)
Haczyk: curved nymph, nr. 14
Nić: zielona
Skrzydełka: Marabou, oliwkowy
Tułów: dubbing, zielony
Owijka: ewentualnie żyłka do wzmocnienia
Jeżynka: zielony kogut
Autor: Michael Jensen, Dania

Mucha na cefale, imituje glony.



Oczywiście, mimo opisu, niesposób podać wszystkich szczegułów kręcenia. Ale dla chcącego nie ma nic trudnego. Muchy morskie muszą być solidne. Szkoda czasu na estetykę, np. główki. Zęby ryb, szczególnie dorsza i belony bardzo niszczą muchy. Ważne są odporne owijki, bardzo cierpi polycelon. Zamiast nici, na duże muchy dobry jest kordonek na omotki lub nić kewlarowa. Polecam zabrać z sobą na wyprawę odpowiedni zapas much i materiałów.

Jak już pisałem, przy zmianie muchy, użyte i mokre wzory wkładam do pojemnika plastykowego. Drogi „Amadou” zniszczymy solą. Po powrocie do kwatery muchy gruntownie myję w ciepłej wodzie, suszę i dopiero potem wracają do pudełka. Morskie muchy mają ciężki żywot.

„Łówcie w morzach i oceanach i sławcie klasę polskiego muszkarstwa”


Życzę powodzenia!


P.S. Następnym razem opiszę kilka łowisk niemieckich i duńskich.
Zdjęcia much wykonał Jacek Okonowski.