Po polaczeniu sie z Rio Henares uchodzi do rzeki Manzanares na poludnie od Madrytu. Opisany odcinek „Coto de Molino de la Horcajada, Tramo II“ lezy miedzy zaporami Pinilla i Riosequillo. Zaczyna sie obok mlyna(molina) o tej nazwie i ma dlugosc 4,5 km. Parking lezy przed mostem na drodze M 604 do miasteczka Rascafria. Rzeka ma srednia szerokosc 15 metrow i bardzo zroznicowana glebokosc. Brodzenie jest trudne. Sezon trwa od 10. lutego do 04. listopada (2001)*. Polozony powyzej odcinek Tramo I ma zla opinie.
Zezwolenie:
Karte wedkarska Prowincji Madryt (Licencia Autonomica de Pesca) dostanie sie za 10 Euro* w urzedzie Consejeria de Medio Ambiente y Desarollo Regional, C/Princessa, 3,1°, Madrid. Karta jest wazna rok od miesiaca wystawienia upowaznienia. Ten urzad znajduje sie niedaleko slynnej Plaza de Espana. Razem z karta dostanie sie biuletyn informmacyjny z mapami i opisem ryb (po hiszpansku). Licencje dzienne na Rio Lozoya sa do nabycia w barze „El Cruze“ (Tel. 0034-918687437), Carratera Rascafria, km 7,4 po prawej stronie przed mostem kazdego dnia, poza czwartkiem, od godz.6.00 za 14 Euro*. Okres od kwietnia do poczatku czerwca jest najlepszy. Przy niskim stanie wody w Hiszpanii moze przejsciowo obowiazowac calkowity zakaz wedkowania. Ma to chronic ryby przed dodatkowym stresem podczas przyduchy(brawo!). Warto sie przed wyjazdem latem poinformowac w w.w. urzedzie.
Nocleg:
Pensjonat „Meson Valle de Lozoya“ w miasteczku Lozoya (Tel. 0034-91863490). Nocleg dla dwoch osob w jednym pokoju kosztuje 48 Euro*. Lozoya to malownicze masteczko nad zapora Pinilla (czyt. Pinija). Dalsze informacje i rezerwacja po angielsku pod www.sierranorte.com .
Sprzet:
Najpraktyczniejsze jest czteroczesciowe wedzisko klasy AFTMA 6 o dlugosci 7 do 8 stop. Na dluzsze wedziska brakuje miejsca. Koncowka przyponu w zaleznosci od gatunku ryb i wlasnych umiejetnosci miedzy 0.12 und 0,25 mm. Wodery z „GoreTexu” sa w wysokich temperaturach bardo przyjemne. Kurtka deszczowa nie szkodzi. Nawet w czercu dochodzi do zalamania pogody, burzy i ulew. Lozoya lezy w gorach.
Klasyczne hiszpanskie muszki reprezentuja wlasna szkole, podobna nieco do francuskiej. Dobry przeglad takich wzorow umozliwie ksiazka „Moscas que pescan aqui“, (Wydawnictwo: Rios de Tinta) autora Francisco Gea lub katalog firmy „Eclosion“ ktorego mozna zamowic przez E-mail pod: pescamosca@terra.es . Ale kazdy zaawansowany muszkarz da sobie rade z wlasnymi wzorami. Lozoya to nie rzeka na dolna nimfe, hyba ze na brzany. Wazna jest umiejetnosc rzutow w ciasnych warunkach. Dla zaprawionych do lowienia w „Sajgonie“ pomorskich muszkarzy to nic nowego.
Pobliskie lowiska:
Polozona powyzej zapora wody pitnej Embalse (Presa) de Pinilla nalezy takze do wod pstragowych „Zona truchera“. Oferuje ona poza panoramicznymi widokami dobry rybostan. Poza dominujacymi teczakami i zadszymi potokowcami wystepuja w niej piekne brzany i dzikie sazany. Te ostatnie to nie jakies ospale karpie naszych wod. Nawet standartowa „czworka” moze przepalic hamulec kolowrotka i porwac przypon 0,3 mm. Polecam ta zapore amatorom “stillwater fishery”. U mnie nalezy ona do standartowego programu. Tanie licencje (6 Euro*) dostanie sie w barze pensjonatu „Meson Valle de Lozoya“. O ile nic nie bierze, mozna sie pobawic lowieniem przy brzegu bassow slonecznych (Lepomis gibbosus). Na agresywna sucha muszke z czerwonymi okcentami (n.p. Red Tag) bedzie zabawa az do znudzenia. Najpozniej piaty bass zrobi z muchy pedzel.
Gorna Lozoya powyzej zapory Pinilla jest podzielona w wiele krutkich odcinkow (Cotos). Sezon trwa tam od 14. marca bis 11. lipca. Licencje dostanie sie w w.w. urzedzie w Madrycie. Gorna Lozoya to cos dla specjalistow od gorskich potokow z lekka wedeczka. Dominuje rodzimy pstrag potokowy. Teren jest trudny, nie polecam go na pierwszy pobyt. Lepiej przedtem z mapa i samochodem dokladnie rozpracowac teren i granice poszczegolnych odcinkow i dopiero potem kupic licencje wybranego Coto (czyt. koto).
Dla znajacych hispanski wedkarzy adres www.cotosdepesca.com jest prawdziwa kopalnia zlota. Znajdziesz w nich opisy prawie wszystkich lowisk Hiszpanii.
* Ceny i sezony moga ulegac wachaniom.
KRÓLEWSKI PORADNIK WĘDKARSKI Z INDII Z XII W.
Jednym z najważniejszych źródeł do poznania dziejów wędkarstwa w świecie jest fragment induskiej księgi Manasollasa z XII w., w której jest opis połowu na wędkę, jako formy rozrywki. To źródło, pokrytę grubą warstwą historycznego kurzu i ukryte w trudnodostępnym oraz rzadko czytanym czasopiśmie w Europie, jest nieznane szerszemu kręgowi osób piszących o dziejach wędkarstwa, gdyż w żadnej ze znanych mi prac nie jest ono cytowane.