Oto jak wyglądały zezwolenia i regulamin, wydawane w 1948 roku przez Cieszyńskie Towarzystwo Wędkarskie, gospodarujące na kilkunastu rzekach Beskidu Śląskiego.
Obwody
Obwód nr 3 – Wisła od Jawornika po granicę Ustroń – Hermanice.
Obwód nr 4 – Wisła od powyższej granicy po most kolejowy w Skoczowie
Obwód nr 6 – Wisła od mostu kolejowego w Skoczowie po granicę Ochaby – Drogomyśl.
Obwód nr 7 – Bładnica (Radoń) – od źródeł po ujście do Wisły.
Obwód nr 8 – Wisła – od granicy Drogomyśl – Ochaby po most drogowy w strumieniu wraz z Knajką od Wowrego po jej ujście do Wisły.
Obwód nr 9 – Knajka od źródeł do Hałgasa w Dębowcu
Obwód nr 10 – Knajka od Hałgasa po Wowrego
Obwód nr 11 – Olza – od kamienia granicznego nr 87 nad III jazem do kamienia granicznego nr 29 w Otrębowie.
Obwód nr 5 – Brennica – rezerwat bez prawa łowienia
Puńcówka, Bobrówka – na całej długości
Piotrówka
Do obwodu należą wszelkie lewo i prawobrzeżne dopływy.
Regulamin wędkarski
1. Każdy łowiący winien mieć przy sobie kartę wędkarską oraz zezwolenie na sportowy połów ryb wędką w danym obwodzie rybackim. Na żądanie winien okazać te dowody organom kontrolnym, straży rybackiej oraz członkom.
2. Ryby złowione poniżej miary lub podlegające ochronnie należy bez względu na jakość rany wpuścić ostrożnie z powrotem do rzeki.
3. Złowione ryby stanowią własność wędkarza, nie wolno mu ich jednak sprzedawać i w ogóle w jakikolwiek sposób wprowadzać w handel.
4. Połów ryb jest dozwolony jednocześnie tylko jedną wędką. Wszelki inny połów (wędki nocne, więcierze, sieci, saki itp.) jest dozwolony tylko w razie koniecznej potrzeby Zarządowi Towarzystwa dla celów hodowlanych.
5. W obwodzie 3, 4 i 5 wolno łowić tylko na sztuczną muszkę, w obwodzie VI od mostu kolejowego w Skoczowie, do jazu w Wiślicy do 31 maja, również tylko na sztuczną muszkę.
6. Czas łowienia ryb w obwodzie 3 – im i 4 – tym oraz 5 – tym dozwolony jest tylko od godz. 4- tej do 21 – tej. W ciągu jednego tygodnia nie wolno w żadnym obwodzie łowić więcej jak przez 2 dni, przy czym każdy dzień rozpoczęty liczy się jako cały.
7. Prawo łowienia jest osobiste i nie może być przeniesione na inną osobę.
8. Za szkody powstałe przez zniszczenie brzegów, wiklin i innych kultur nadbrzeżnych odpowiada dany członek osobiście. Zarząd Towarzystwa prosi o szczególne przestrzeganie tego przepisu i o troskliwe szanowanie kultur, łąk itd., co niewątpliwie przyczyni się uniknięcia licznych kłopotów i nieporozumień. Chodzenie po groblach wzdłuż stawów bez koniecznej potrzeby jest stanowczo wzbronione. Nie wolno też dalej jak 3 metry oddalić się od brzegu, względnie nie wolno opuszczać chodnika.
9. Członkowie Towarzystwa powinni pamiętać, że treścią sportu wędkarskiego jest umiejętne łowienie ryb a nie masowe ich wyławianie. Gdyby w Towarzystwie wyrobiło się przekonanie, że ktoś z członków nie szuka w wędkarstwie przyjemności sportowych, a raczej zdobyczy jak największej ilości ryb , to może być pozbawiony praw członkowskich. Sport wędkarski musi być traktowany wyłącznie jako zdrowa i szlachetna rozrywka. Wcześniejsze nakarmianie ryb w miejscach niezajętych przez danego wędkarza jest stanowczo wzbronione.
10. Zarząd Towarzystwa poleca członkom dokładne zaznajomienie się z ustawą rybacką. Członkowie Towarzystwa winni odnosić się do siebie z koleżeńską uprzejmością, a nad wodą wspierać się wzajemnie i pomagać sobie w potrzebie w myśl zasad i prawideł etyki oraz solidarności sportowej. Do ludności nadbrzeżnej winni członkowie odnosić się uprzejmie.
11. Tępienie kłusownictwa należy do najważniejszych obowiązków każdego członka Towarzystwa i każdy wędkarz powinien zgłaszać wszelkie wykroczenia kolegów – wędkarzy przeciwko regulaminowi, względnie ustawie rybackiej.
12. Przekroczenie któregokolwiek postanowienia niniejszego regulaminu pociąga za sobą rozpatrzenie przez sąd koleżeński oraz z tego wynikłe sankcje zatwierdzone przez zarząd Towarzystwa (kary pieniężne, zawieszenie w czynnościach członka, względnie wykluczenie)
13. Nieznajomością przepisów regulaminu nikt nie może się zasłaniać.
Dziękuję kol. Wacławowi Santariusowi, komendantowi powiatowemu SSR w Cieszynie za dostarczenie interesującego materiału.
Opracował: Mikołaj Hassa
KRÓLEWSKI PORADNIK WĘDKARSKI Z INDII Z XII W.
Jednym z najważniejszych źródeł do poznania dziejów wędkarstwa w świecie jest fragment induskiej księgi Manasollasa z XII w., w której jest opis połowu na wędkę, jako formy rozrywki. To źródło, pokrytę grubą warstwą historycznego kurzu i ukryte w trudnodostępnym oraz rzadko czytanym czasopiśmie w Europie, jest nieznane szerszemu kręgowi osób piszących o dziejach wędkarstwa, gdyż w żadnej ze znanych mi prac nie jest ono cytowane.