| |
Niektórzy ludzie wykombinowali sobie w swoich przeterminowanych modelach społecznych, że najlepiej, aby muszkarzami zostawała tylko elita. Tymczasem do skrzynek mailowych nowej elity napływa taka masa ofert różnorodnych form rozrywki od przebierającej nogami klasy średniej zwanej dla niepoznaki przedsiębiorcami - że owa elita może dziś łowić na muchę, a jutro nurkować w Morzu Czerwonym.
Ty chcesz mieć klienta na Winstona i Simmsa, ale Twój przebierający nogami kolega (też na kredycie w CHF) ma do sprzedania topowe rowery górskie, jego sąsiad zaś strony internetowe klasy premium, kuzynka owego sąsiada ma super kawiarnie i też czeka na klientów. I tak przedsiębiorcy przebierają nogami na wyścigi, żeby ów mityczny dobry klient stał się właśnie ich - na stałe, cyklicznie, na zawsze...
Tymczasem wędkarstwo ma nieco inną charakterystykę. Tutaj na jednym poziomie metafizycznym, a nawet wyższym od kontemplacji z fajką w zębach nad łososiową rzeką jakiegoś bankiera, są choćby beztroskie przeżycia chłopca z Lubelszczyzny w obdartych portkach łowiącego płotki na leszczynę, którego wyprawy wędkarskie przez krzaki mogłyby spokojnie stać się fabułą doskonałego filmu o dorastaniu i wędkarstwie. I wędkarstwo, a właściwie jego jądro i esencja na tym powinno bazować.
Dziś mamy wydmuszkę i komercję - a to prosta droga do instrumentalizacji ludzkich emocji związanych z łowieniem, na rzecz pokazu piórek w dupie i nadętych konkluzji poważnych panów, którzy Cię zabiją za niepoważne potraktowanie zagadnienia owijania nici wiodącej... konkluzji poważnych panów pomieszanych z reklamą i marketingiem, zmiksowane Sedżem Łanem Mundka, rzygiem na odległość Sławo i pierdnięciem bąka przez Hepatusa.
|
