| |
Pozwolę sobie na przytoczenie dyskusji na Lubelskim Forum Wędkarskim bardzo ciekawej z racji tematu .Myślę ze koledzy się nie obrażą za kilka przedruków z racji że trzeba tam być zalogowanym by brać udział w dyskusji a jakoś na forum umknął temat ,zresztą nie tylko na tym 
1. Na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o sporcie kwalifikowanym w brzmieniu pierwotnym ogólnopolskie stowarzyszenie działające w dziedzinie sportu wędkarskiego oraz w dziedzinie sportów lotniczych uzyskały status polskiego związku sportowego; do stowarzyszeń tych stosowano odpowiednio przepisy art. 11 i art. 12 ustawy o sporcie kwalifikowanym, tj. dotyczące monopolu polskich związków sportowych oraz zadań polskich związków sportowych. Ogólnopolskim stowarzyszeniem działającym
13
w dziedzinie sportu wędkarskiego był Polski Związek Wędkarski, zwany dalej „PZW”, natomiast w dziedzinie sportów lotniczych był Aeroklub Polski.
2. W wyniku wejścia w życie ustawy z dnia 23 sierpnia 2007 r. o zmianie ustawy o sporcie kwalifikowanym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 171, poz. 1208) zmieniono art. 26 ust. 1 przez rozszerzenie jego zakresu podmiotowego o ogólnopolskie stowarzyszenie działające w zakresie modelarstwa kołowego i pływającego, którym to stowarzyszeniem była Liga Obrony Kraju, zwana dalej „LOK”. Ponadto zmieniono art. 26 ust. 2 ustawy o sporcie kwalifikowanym, tj. zakres stosowania ustawy o sporcie kwalifikowanym, ustalając, iż do ww. stowarzyszeń zastosowanie mają odpowiednio przepisy tej ustawy dotyczące polskich związków sportowych z wyłączeniem art. 7 ust. 1, art. 8 i art. 9 ustawy o sporcie kwalifikowanym; przepisy te dotyczyły tworzenia polskich związków sportowych oraz zatwierdzania statutu i jego zmian.
Wskazane wyżej trzy ogólnopolskie stowarzyszenia na gruncie ustawy o sporcie kwalifikowanym pozostawały stowarzyszeniami, lecz dodatkowo uzyskiwały status polskiego związku sportowego i w tym zakresie znajdowały do nich zastosowanie, odpowiednio, przepisy dotyczące polskich związków sportowych. Specyfiką wszystkich trzech stowarzyszeń (PZW, Aeroklubu Polskiego oraz LOK) była okoliczność, że były one stowarzyszeniami zrzeszającymi bardzo licznie osoby fizyczne (np. PZW ma ok. 600 000 członków), posiadającymi znaczny majątek, mającymi wieloletnią tradycję działalności, a działalność sportowa nie jest jedyną, a w przypadku LOK i PZW stanowi istotny, ale niewielki zakres ich działalności.
Sytuacja prawna omawianych podmiotów uległa zasadniczej zmianie na mocy art. 82 ust. 1 ustawy o sporcie, który zrównał dotychczasowe polskie związki sportowe i dotychczasowe stowarzyszenia o statusie polskich związków sportowych. W konsekwencji dawne stowarzyszenia o statusie polskich związków sportowych zostały objęte dyspozycją art. 82 ust. 2 ustawy o sporcie, zgodnie z którym zostały zobligowane do dostosowania swojej działalności, w szczególności obowiązujących w nich statutów i regulaminów wewnętrznych, do wymogów ustawy. Przyjęte rozwiązanie nie uwzględniało wspomnianej wyżej specyfiki tych podmiotów, działających w formie prawnej stowarzyszenia, a więc zrzeszających, co do zasady, osoby fizyczne. Do podmiotów tych zastosowanie znajdowały jedynie częściowo przepisy ustawy o sporcie kwalifikowanym. Wprowadzając ustawę o sporcie nie przewidziano, iż w kontekście tych podmiotów konieczne jest dokonanie dużo większego
14
zakresu zmian niż w przypadku pozostałych polskich związków sportowych. Ponadto zmiana stanu prawnego tych podmiotów dokonana została bez możliwości jej weryfikacji przez członków tychże organizacji. Brak regulacji w tym zakresie może być odczytywany jako sprzeczny z zasadami ruchu stowarzyszeniowego opartego na dobrowolności zrzeszania się obywateli. Z uwagi na fakt, iż wolność zrzeszania się wynika z samej Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (art. 58), należy wskazać, iż o zakresie działalności i jej formie organizacyjnej w zakresie prawnie dopuszczalnym powinna decydować wola obywateli zrzeszonych w danej organizacji. Warto przypomnieć, że wątpliwości co do zgodności z Konstytucją RP rozwiązania w postaci rozciągnięcia na omawiane stowarzyszenia formy prawnej polskiego związku sportowego podnoszone były już na etapie pierwszych prac nad ustawą o sporcie kwalifikowanym w 2005 r.
Rozwiązaniom zawartym w ustawie o sporcie przyświecała słuszna z punktu widzenia zasady równego traktowania idea ujednolicenia sytuacji prawnej wszystkich podmiotów działających w ramach polskich związków sportowych. Wątpliwe jednak pod względem zgodności z ideą ruchu stowarzyszeniowego było niepozostawienie omawianym stowarzyszeniom możliwości wyboru, czy decydują się na status polskiego związku sportowego w pełnym zakresie i ze wszystkimi tego konsekwencjami, czy wolałyby pozostać stowarzyszeniami.
Aeroklub Polski, LOK oraz PZW, stając się polskimi związkami sportowymi, powinny, na mocy art. 82 ust. 2 ustawy o sporcie, w pełni dostosować swoją działalność do nowej regulacji. W praktyce najpoważniejszym problemem jest dostosowanie podmiotu, który jest stowarzyszeniem, do specyfiki formy prawnej polskiego związku sportowego wynikającej z art. 8 ust. 1 ustawy o sporcie. Przywołany przepis stanowi, że członkiem polskiego związku sportowego może być klub sportowy, związek sportowy oraz inna osoba prawna, której statut, umowa albo akt założycielski przewiduje prowadzenie działalności w danym sporcie. Dostosowanie w tym zakresie sprowadza się do zastąpienia osób fizycznych, jako dotychczasowych członków, przez wskazane kategorie osób prawnych. Żaden ze wskazanych podmiotów (Aeroklub Polski, LOK oraz PZW) nie dostosował w pełni swojej działalności w tym zakresie do wymogów ustawy o sporcie w terminie określonym w art. 82 ust. 2 ustawy o sporcie. Należy podkreślić, że zarówno LOK, jak i PZW, nie podjęli dotychczas żadnych prób dostosowania. Natomiast Aeroklub Polski w dniu 29 czerwca 2013 r. uchwalił nowy statut zgodny z wymogami ustawy o sporcie. Statut ten został zatwierdzony decyzją Ministra Sportu i Turystyki z dnia 8 października 2013 r.
Brak dostosowania się polskiego związku sportowego do wymogów zgodnie z art. 82 ust. 2 ustawy o sporcie, będzie skutkował podjęciem przez ministra właściwego do spraw kultury fizycznej środków nadzorczych przewidzianych w art. 22 i art. 23 ustawy o sporcie. Właściwy minister, w celu doprowadzenia do stanu zgodności z prawem, obowiązany jest wykorzystać środki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o sporcie z najdalej idącym, tj. wystąpieniem do sądu rejestrowego z wnioskiem o zastosowanie środka, o którym mowa w art. 23 ust. 1 ustawy o sporcie. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 2 sąd rejestrowy, na wniosek ministra właściwego do spraw kultury fizycznej, może rozwiązać polski związek sportowy, jeżeli jego działalność wykazuje rażące lub uporczywe naruszenie prawa i nie ma warunków do przywrócenia działalności zgodnej z prawem. Warto podkreślić ryzyko prawne dla Aeroklubu Polskiego, LOK oraz PZW, które nie dostosowując swoich regulacji do ustawy o sporcie nie tylko ryzykują utratę statusu polskiego związku sportowego, lecz jako polskie związki sportowe mogą zostać rozwiązane, a więc utracić byt prawny. Nie można wykluczyć, że brak dostosowania do ustawy o sporcie, pomimo upływu dwuletniego okresu dostosowawczego, zostanie uznany za rażące i uporczywe naruszenie prawa, a podnoszone przez te podmioty argumenty o niemożności dostosowania swojej struktury do art. 8 ust. 1 ustawy o sporcie uznane za brak warunków do przywrócenia działalności zgodnej z prawem.
W ocenie wnioskodawcy w niniejszej nowelizacji ryzyko rozwiązania tak ważnych w skali kraju, nie tylko w dziedzinie sportu, organizacji społecznych powinno być niezwłocznie wyeliminowane. Sytuacja ta jest tym bardziej nie do zaakceptowania z uwagi na wskazane wyżej wątpliwości co do zgodności z Konstytucją RP rozwiązania zastosowanego wobec omawianych podmiotów w art. 82 ust. 1 ustawy o sporcie.
cały tekst Ustawy o zmianie ustawy tu
Nadesłany link: http://bip.msit.gov.pl/bip/projekty-aktow-prawnyc/projekty-ustaw/1139,Projekt-ustawy-o-zmianie-ustawy-o-sporcie.html
|
