| |
Oczywiście, tak jak zawsze podpisałem się pod petycją, tym razem w sprawie Bobru.
Jednak przykro mi jest , że moje, wydaje się konkretne propozycje, pozostają bez echa na
tym forum. Na wniesienie masowej, społecznej skargi na opieszałość urzędniczą,
zareagował tylko Kol. Marcin Kostuch i to na private. Poniżej przytaczam pismo klubowe
skierowane do prof. W. Radeckiego, eksperta odnośnie prawa ochrony środowiska.
Odpowiedzi na razie nie ma i być może nie będzie, ale to nie przeszkadza, żeby takiej skargi
nie wystosować do Prezesa rady Ministrów i poszczególnych ministerstw. Ponawiam więc
apel, na jakie kluby i towarzystwa będzie w razie czego można liczyć, jeżeli chodzi o
podpisanie takiej skargi?!
"Szanowny Panie Profesorze,
w 1995 i 1997 roku tutejszy Klub zwrócił się do Pana pisemnie o wyrażenie opinii w
sprawach dotyczących ogólnie zabudowy rzek. Odpowiedzi otrzymaliśmy w formie
artykułów zamieszczonych na łamach ogólnopolskiego periodyku wędkarskiego
[Uprawnienia organizacji wędkarskich kwestionujących zasadność retencjonowania wód,
(w:) Wędkarz Polski, 9/1995, s. 62, 63; Ograniczenia zabudowy hydrotechnicznej rzeki, (w:)
Wędkarz Polski, 11/1997, s. 61, 62], za co jesteśmy Panu bardzo wdzięczni, gdyż to w dużej
mierze ukierunkowało poczynania różnych organizacji społecznych w walce o zachowanie
ciągłości biologicznej i naturalny charakter rzek polskich.
Obecnie, po tylu latach właściwie bezowocnych starań i można powiedzieć beznadziejnej
walki z lokalnymi instytucjami rządowymi i samorządowymi o zmianę podejścia do kwestii
ogólnie związanych z naprawą środowiska wodnego rzek, postanowiliśmy wystąpić ze
skargą do stosownych, nadrzędnych instytucji państwowych (Prezesa Rady Ministrów;
Ministra Administracji i Cyfryzacji; Ministra Ochrony Środowiska i Ministra Rolnictwa i
Rozwoju Wsi) na brak kompetencji, decyzyjności i opieszałość urzędniczą podległych im
jednostek, a w niektórych przypadkach, nawet konkretnych urzędników.
Do pozyskania z NFOŚiGW są ogromne pieniądze, m. in. na udrożnienie rzek i
ich renaturyzację. Wskazanymi beneficjentami są Marszałkowie Województw, Dyrektorzy
Regionalnych Zarządów Gospodarki Wodnej oraz Wojewódzkich i Regionalnych Zarządów
Melioracji i Urządzeń Wodnych. Jednak w głównej mierze środki finansowe są
wykorzystywane dla programów przeciwnych do ekologicznych. Mowa tu o tzw.
modernizacjach koryt rzek (najrozmaitsze regulacje, pogłębiania), zabezpieczeniach
przeciwpowodziowych, budowie zbiorników retencyjnych na ciekach podstawowych, czy
odbudowie i budowie progów wodnych (z myślą o późniejszym instalowaniu tam MEW). Co
ciekawe, akurat w tych tematach postępowania ww. instytucjach toczą się bardzo
sprawnie.
Jednym z najważniejszych zadań, które już dawno temu powinno być zrealizowane w
dużym stopniu, to przystąpienie przez beneficjentów do istniejących od lat programów
udrażniania rzek w poszczególnych województwach. Niestety, na przykład na terenie
działalności Zarządu Okręgu Polskiego Związku Wędkarskiego w Elblągu, program ten nie
został wprowadzony w życie nawet w niewielkiej części, a na innych terenach powstałe
do tej pory przepławki, to głównie zasługa prywatnych właścicieli MEW i stawów rybnych,
których ww. instytucje rządowe i samorządowe wskazują jako jedynych „zwyczajowo”
inwestorów.
Biorąc pod uwagę to, co napisaliśmy powyżej, zwracamy się do Pana z prośbą o
wskazówki odnośnie strony merytorycznej takiej skargi. Czy to, że Urzędy Marszałkowskie,
RZGW i WZMiUW nie wykorzystują terminowo funduszy europejskich, za co grożą Polsce
ogromne kary pieniężne – stawia te instytucje w szeregu odpowiedzialnych za niemoc w
kwestii ochrony środowiska."
|
