| |
Doskonale wiem, że grubo ponad 90% wędkarzy chce tylko jednego - tzn. łowić duże (i dużo), głupie, łatwe ryby, chętnie pochodzenia hodowlanego. Dlatego ciągle nad wodą są rozczarowania, bo to co zostało w wodzie jest cwane i z zasady panicznie ucieka na widok czerwonego spławika, sznura lub samochodu zatrzymującego się nad wodą.
Ale kultura wędkarzy w Polsce się zmienia. Łowię już ponad 50 lat w PL (zaczynałem mając 6 lat, do dzisiaj to pamiętam) i widzę zmiany. Młodzi, wykształceni, z niezłymi podstawami wiedzy o środowisku naturalnym, którym nie zagląda widmo głodu, dzisiaj inaczej patrzą na wędkarstwo, niż kiedy ja zaczynałem. Ja ich szanuję i staram się im też przekazać pewną wiedzę. W tym tempie, to za 20 lat na pewno będzie niezła armia wojowników uzbrojonych po zęby w dobry sprzęt, którzy nieźle dadzą popalić urzędnikom, betoniarzom, elektrykom, itp. Przywołuję przykład mojego tekstu o No-Kill, pisanego w P&L w 1993 r. Wtedy wszyscy w około pukali się w czoło, wskazując na mnie. A dzisiaj - co mamy?
Swoją drogą, ciekawa sprawa z tymi najstarszymi numerami P&L. Wówczas jeździłem prawie na wszystkie duże ogólnopolskie zawody muchowe. Nie było internetu, nie było innych czasopism muchowych (WM padło niestety). Całe mnóstwo ludzi brało to pisemko, bo pragnęli wiedzy, informacji. Dzisiaj natomiast jest nadmiar informacji i w tym ogromnym szumie medialnym można się pogubić, albo wręcz być przytłoczonym papką. Najważniejsze, by nie dać się zwariować lub złapać na wędkę reklamy. Dlatego tak bardzo lubię wracać do czasów sprzed 100 lat, albo nawet paru tysięcy lat, by studiować literaturę i wynalazki genialnych anonimowych wędkarzy i rybaków. Tam jest prawda, myśl, geniusz. Zachęcam też innych. Z dystansem spojrzą na współczesne wędkarstwo.
|
