| |
A ja, gdy zaczynałem przygodę z pstrągami, poznałem człowieka, który bardzo dużo w sumie mnie nauczył. Miał jednak jedno hobby. uwielbiał robić mnie w konia.Oczywiście będąc wówczas zupełnym żółtodziobem, "łykałem" jego numery jak "młody pelikan".
Któregoś razu będąc ze spiningiem nad rzeką, zaczął opowiadać historie o największym pstrągu jakiego złapał (z tej rzeki zresztą nad którą byliśmy). W pewnym momencie, ze stoickim spokojem oświadczył, że ma nadal woblera, na którego miał tego kolosa. Żeby mnie dobić, dodał, ze może mi go dac, morze mi się równierz powiedzie. Cały dzień katowałem tą biedna rzekę. Dopiero na koniec, po dobrych 8-9 godz, opowiedział jak było naprawdę. otóz sprowadził przynętę nad ciekawie zapowiadający sie dołek, zakręcił trzy razy korbką, i... siedzi!!! Kolos! odjazd w jedną, potem w drugą, coraz mniej zyłki na kołowrotku, i w pewnym momencie stanął. Znajomy był z kumplem, i uznali, ze skoro "Mahomet nie chce do góry, to...". Wiadomo. Gdy wyszli z za zakrętu, okazało się, ze żyłka wychodzi z wody na potężny konar drzewa zwalonego do rzeki. Na samym szczycie tej gałęzi siedziała... wydra!!! Udało im sie złapać oszalałego ze strachu zwierzaka, i w miare bezpiecznie go wyhaczyć. Do dziś mam tego woblera, a podziurawiony, jak po szczupaku.
Pozdrawiam, T.
|
