trochę bardziej skomplikowane, odniosę się do chłopów.

Chłop, już wolny od czynności pańszczyźnianych (różnie się to kształtowało), obojętnie czy to był
Polak czy Rusin mógł korzystać z brzegów rzecznych tylko i wyłącznie dla swoich, gospodarczych
celów, np. pojenie bydła. Jeżeli woda płynąca była spławna, to jedynie mógł pracować, tzn. mógł
korzystać z wody np. jako Burłak w Rosji Carskiej - ciężko pracujący pracownik rzeczny, przy
ręcznym transportowaniu np. barek rzecznych, z punktu A do punktu B.

NIe było aż tak źle.

Sytuacja różnie kształtowała się w różnych częściach dzisiejszej Polski, ale w dużym uproszczeniu:
w Galicji do wejścia w życie ustawy chłopi mogli łowić ryby w ramach wolności. Zabrała im to ustawa
rybacka galicyjska. W okresie od 1848 do 1896 łowił ryby kto chciał i gdzie chciał (mało kto
wykonywał prawo rybołówstwa - pojedyncze podmioty).

W zaborze rosyjskim car Aleksander jak wydawał ukaz uwłaszczeniowy to dał chłopom prawo
rybołówstwa i polowania. Prawo nie mogli wykonywać sami, ale mogli wydzierżawić prawo rybakowi i
myśliwemu. Mogli też wynająć rybaka który dla nich ryby łowił.
Prawa te przysługiwały gromadom a nie pojedynczym chłopom (co do zasady, bo na
jeziorach potem im zamieniono na uprawnienia serwitutowe - czy sami mogli łowić na własne
potrzeby).

Na terenie zaboru pruskiego, likwidowane wolności łowienia, czy serwituty, czyli odbierano możliwość
łowienia ryb chłopom w ramach wolności powszechnych ale robiono to za odszkodowaniem (w
przypadku serwitutów) a prawa przechodziły też na gminy albo zostawały w państwie. Gminy te prawo dzierżawiły i z tego
czerpały dochód. Na niektórych wodach dalej mogli łowić ryby, ale musieli uzyskać zezwolenie władz.
Tak jest dalej w Niemczech w uproszczeniu.

We Francji przez krótki okres czasu pozwolono na wzór Rzymski łowić wszystkim wszędzie. Był
to jedna ze zdobyczy rewolucji. Po paru latach to zmieniono, pozwolono ludności łowić wędką własne
potrzeby, a komercyjnie już wody dzierżawiono, wrócono też do podziału wód z przed rewolucji czyli
spławne (publiczne) i prywatne (nie spławne). We Francji łowić ryby w wodach publicznych można z
racji urodzenia (nie zezwolenia).

Przed upadkiem feudalnych stosunków, tez nie było tak, że chłopi nie mogli nigdzie łowić ryb.


pozdr Maciej

Dzięki!, za zwięzłe ujęcie tematu, rzecz jasna z uwzględnieniem historycznego aspektu w poszczególnych
zaborach. Przypuszczam , że w średniowieczu w epoce feudalnej ,w Polsce sprawa pozyskiwania ryb
była bardziej restrykcyjna dla przeciętnego obywatela.. Tym "Kresem Górnym" mógł być czas po
szwedzkim potopie, a więc ponad 100 lat przed okresem zaborów, kiedy wiejski obywatel nie miał żadnych
praw, oczywiście poza pracą dla kogoś, a za pobranie karpia z nie swojego stawu - był karany śmiercią..

Wręcz było na odwrót, w średniowieczu najpierw nie było żadnych ograniczeń w pozyskiwaniu ryb,
pojawiły się one później wraz z rozpowszechnieniem prawa rybołówstwa, (kościół był pierwszym
beneficjentem).

W dawnym prawie polskim był zapis De fluvii aut rivuli fluxu
(Vol. leg I. pag. 3 - statusty wiślickie )
https://pl.wikipedia.org/wiki/Volumina_Legum
który potwierdza ówczesne rozumienie wolności łowienia, która brzmiała tak:

Woda strumieniem cieknąca ma być spólna i wolna każdemu do łowienia ryb
/ i do żeglowania / a wolno rybitwom brzegu używać.

(fragment prawa sakiego stosowanego w ówczesnej Polsce przez sądy)

Można więc powiedzieć, że wraz z czasem sutuacja prawna "przeciętnego obywatela" się pogarsza.
Największe ograniczenia prawne jeśli chodzi o dostęp do wód dla "przeciętnego obywatela" to
obowiązywały w po powstaniu związku wędkarskiego w 1940 r, raz, że nie można było łowić z racji
bycia obywatelem, to jeszcze trzeba było zapisać się do związku aby dostać zezwolenie, a potem
jeszcze zdać egzamin. Za wszystko oczywiście kasa.

W najczarniejszych czasach średniowiecza zwykle na własne potrzeby można było łowić, bez
pytania się o zgodę, a jeśli już chciało się łowić na zajętej wodzie to wystarczyło zezwolenie

Pozdr Maciej

Te zezwolenia to w formie ustnej, jeżeli dotyczyły jednostkowego pozyskania ryby np. jednego karpia na
potrzeby świąteczno-familijne, względnie większej ilości (zapewne w pisemnej formie) - dla Gromady.
Tymi "biorącymi " mogli być, np. : Kmieć Błazek i Sołtys Gromady, a "dającym" (oczywiście nie za darmo -
wszak trzeba odrobić w polu!, a jakże..) - Opat jako przełożony klasztoru. I wszyscy są zadowoleni....
Istotnie!, ta scena już nie będzie możliwa w późniejszym okresie.