| |
Niby tak.
Sztuka łowienia to jednak łowienie. Znanie tego o czym pisze Staszek pomaga, nakierowuje, daje bardzo dużo
gdy ktoś myśli. Ale żeby myślał, musi dużo łowić. Co najmniej tyle co ja. Wtedy ta wiedza przynosić efekty. Nie
efekty w połowie lipieni na "biżuterię" czy pstrągów na gumki przypominające robaki, a w łowieniu tych ryb na
realistyczne naturalne imitacje. Każda "biżuteria" pobierana przez ryby nie jest logicznie wytłumaczalna nawet
dla takiego znawcy jakim jest Staszek. Nikt nie wie na 100% dlaczego ryba bierze to w pysk. Może się jedynie
domyślać.
Tzw. "mięsiarze", choć zgodnie z dozwolonymi zasadami połowu wcale na nich tak nie można mówić, mają
największe doświadczenie "at hot" bo oni prują brzuchy i na bieżąco wiedzą do jakiego pokarmu ryby maja
aktualnie dostęp.
Miesiarze wiec wiedzą (aktualną) przebijają każdego oczytanego czy znającego entymologię, poza
zawodnikami łowiącymi wyczynowo (drobne ryby, które nie są nawet celem miesiarza) na wspomnianą
biżuterię.
Ten rok pokazał że wszelkie moje (min 40 letnie) doświadczenia dały w łeb, bo much takich jakie powinne być
w danych porach nie ma i ryby jedzą to co aktualnie jest w wodzie.
Żołądki przekazywałem Staszkowi do badań. Z głowacic, które kumpel zjada. Bardzo Staszka cenię za to co
robi i jak przybliża mi wędkarsko świat owadów, zwierząt abym jeszcze więcej wiedział i był sprytniejszy w
poławianiu ryb zanim umrę.
Człowiek uczy się całe życie do śmierci a wszystko wokół niego zmienia się cyklicznie lub ma nowo. To "nowo"
jest najwcześniej największym problemem dopóki ktoś tego nie odkryje (pewna biżuteria na ryby).
|
