Jasne, że nie jest i raczej długo nie będzie łatwe, bo ani wędkarze, ani świadoma dziejących się rzeczy
część społeczeństwa ciągle nie ma wielkiego wpływu na bieg spraw. Ale dobrze, że rozmawiamy, mimo
różnych zdań nawet kluczowych kwestiach. Ostatnio w necie wyświetlił mi się tytuł: Polacy ze sobą nie
rozmawiają. No i to jest prawda. Szkoda, że w tak małym gronie próbujemy dojść do jakichś wniosków.
Mimo, że to już drugie pokolenie po 1989 roku wchodzi do PZW, jakoś nie widzę młodych, odważnych
ludzi, którzy wezmą sprawy w swoje ręce lub przynajmniej poprą innych, lepiej rozumiejących potrzebę
zmian w PZW. Kolejny raz napiszę, że nie wierzę, że wśród członków PZW nie ma odpowiednich,
posiadających kierunkowe wykształcenie z różnych dziedzin, doświadczonych i znających związkowe
bolączki wędkarzy, którzy mogą lepiej pokierować PZW i lepiej o wody zadbać.
Można mieć tylko nadzieję, że decydenci przestaną traktować na równi małe pstrągowe rzeczki i np.
jezioro Śniardwy, no i zauważą, że z naszymi rzekami dzieje się coś bardzo złego. Czego skutki
zaczynają odczuwać największe nasze miasta, co logiczne - położone nad rzekami i mieszkańcy tych
miast. Nawet zanik rybactwa rzecznego jest jasnym sygnałem, że rzek nie da się traktować jak stawów
hodowlanych lub gruntów rolnych. Raba J.Jeleńskiego, San Krosna i wiele przykładów pokazujących, że
ludzie wiedzący jak, chcieliby, ale nie potrafią sobie poradzić z problemami. Dyrektor Konieczny musi
jeździć na lipienie na Łupawę. To już chyba koniec świata.
