| |
To jest to jak ...
Dziś co raz częściej miarą wędkarskiego sukcesu lub satysfakcji jest - połowiłem, przerzuciłem
dziesiątki małych ryb. Wiem skąd to przyszło. Co raz rzadziej można usłyszeć - złowiłem pięknego
kardynała czy pstrągowego kabana - jestem spełniony. A praktycznie usłyszeć - nic nie złowiłem,ale
spędziłem piękny dzień nad rzeką graniczy z cudem.
Zdecydowanie wolę dwie ostatnie wersje niż stawać na rzeką gdzie wiem, że postawę rybostanu
stanowi lipień 25 - 30 cm, obowiązuje C&R i liberalne przepisy co do metody i przynęty., bo wtedy
nawet nie mam ochoty wyciągać wędki z futerału.
I o to właśnie chodzi. /-)
Prawdziwy i spełniony wędkarz poluje na okazy. Nie ważne czy lipienia, pstrąga czy głowacicy. Małe ryby jak i
ich ogromne ilości go nie interesują (może poza zawodami.… chwilowo). Prawdziwy mistrz nie tylko bedzie
umiał taka rybę złowić jak rownież uszanować to, że dziś był od niej lepszy. Złowi okaz, zrobi fotki czy zapisze
go w pamięci i zwróci do wody licząc na kolejny z nim "pojedynek". Po przegranej zaś walce czy nieudanym
wypadzie analizuje plany na kolejne z nim spotkanie.
Innym rodzajem "spełnionych" wędkarsko ludzi, są ludzie mojego typu. Staram się łowić i złowić ryby w
miejscu w którym ich teoretycznie nie ma. Wiesz jak cieszą pstrągi złowione w dorzeczu najsławniejszej z
rzek- Sanu? Pstragi z Wiaru, Olszanki, Chrewtówki, górnej Osławy, Wisłoka. Im większy, tym większy masz do
niego szacunek, że … przeżył… tu. W miejscu gdzie teoretycznie jest skazany tylko i wyłącznie na to, w czym
żyje - na naturę. Cieszy to bardziej niż złowienie okazu w "burdelu".
Inną kwestią jest możliwość dostępności do takiego łowiska.
Pozdrówka.
|
