| |
Trochę historii odnośnie zarybień w Polsce po II WŚ:
- w drugiej połowie 50. lat XX, kierując się tymi samymi argumentami, co obecni zwolennicy, zaczęto masowe zarybienia wytypowanych rzek pstrągiem potokowym,
- dr inż. Wojciech Brudziński podsumował 15-letni okres zarybień pstrągiem tęczowym wód PZW, zauważając zanikanie tego gatunku w rzekach po zaprzestaniu ich zarybiania (W. Brudziński, Zarybianie rzek polskich pstrągiem tęczowym, [w:] Gospodarka Rybacka, 9/1971, s. 17, 18),
- w kolejnych latach, w różnym stopniu nasilenia, dalej realizowano pomysł zarybiania rzek pstrągiem potokowym, np. w latach 1971-1972 wpuszczono w sumie 2 tony narybku pstrąga tęczowego do Pasłęki,
- pamiętamy czasy 80. lat masowego wpuszczania pstrągów tęczowych do rzek przymorskich, ale nie tylko, np. do Dunajca, co w głównej mierze zasiliło kieszeń rybaków przybrzeżnych, ale i dało satysfakcję wielu wędkarzom trociowym i wiślanym grunciarzom,
- obecnie Stacja Morska w Helu prowadzi zarybienia Zatoki Puckiej pstrągiem tęczowym i bada wpływ tego gatunku na strukturę lokalnej ichtiofauny. Jednorazowa ilość wypuszczonych ryb wynosi ok. 30 – 50 tysięcy sztuk. Celem akcji jest redukcja ryb ciernikowatych na tym akwenie.
Osobiście uważam, że nie powinno zarybiać się otwartych wód, w których nadal naturalnie występuje pstrąg potokowy, tylko dlatego, że pstrąg tęczowy jest atrakcyjny wędkarsko. Dopiero wtedy należy zastanowić się nad zarybieniami, kiedy rzeki zostaną do tego stopnia zdegradowane, że nie będzie w nich warunków dla bytowania pstrąga potokowego. Wtedy, to chociażby "źródlak".
Ze zrodlakiem nie tak latwo.
Jesli potok nie bedzie mial warunkow to tym bardziej nie uswiadczysz zrodlaka.
Zrodlak , przy najmniej dla mnie jest atrakcyjniejszy od potoka.
Mozna go zezrec na miejscu.  Bez grila, na surowo.
Ale jak do tej pory to po zrodlaka jezdzilem do hodowli. 
|
