| |
Wspomniany rok publikacji 1864 nie ma związku ze zmianami społecznymi. Na drugą połowę XIX w. przypada w całej Europie silny rozwój nauk przyrodniczych i w zasadzie wszędzie podejmowano próbę tworzenia nazw pospolitych organizmów.
Dziękuję za informację.
A propos pstrąga, to w Wielkiej Brytanii dawniej opisano bodajże kilkadziesiąt gatunków pstrągów na podstawie różnic w ubarwieniu....A to wszystko był i jest jeden gatunek.
W porządku, ale ja nadal nie potrafię sobie wyobrazić przekształcania nazewnictwa w tabelach rekordowych połowów, przepisach dot. ochrony ryb i polskiej literaturze. Będziemy mieć nazwę dla gatunku Salmo trutta raz na zawsze ustaloną jako pstrąg... i co dalej? Przywykłem do troci, nawet Pan pojęcia nie ma. W lot mi uciekł z pamięci Pana nota bene fajny artykuł i wróciłem do starej nazwy. Chyba nie chcę tracić tego słowa.
Główną odmianą gatunku Salmo trutty, jest Salmo trutta morpha trutta, bo jak mniemam jeśli nazwa trutta jest powtórzona, to chyba nie na darmo. Jeśli więc nazwa trutta była wyjściowa dla słowa "troć", to musimy konsekwentnie nazwać "kaskadowo" S.t.m.fario - trocią potokową. Obecne nazewnictwo o wiele lepiej oddaję istotę sprawy, ponieważ kojarzy bliżej ze sobą bardziej podobne zewnętrznie trocie: jeziorową i wędrowną, a zarazem zachowuje tradycyjną nazwę dla pstrąga potokowego, który wyraźnie odbiega wyglądem zewnętrznym od dwóch pozostałych.
Czy nie potrafi Pan choć na chwilę rozważyć, że prawem frajera, być może mamy w Polsce najlepiej oddany obraz rzeczywistości i za przeproszeniem kij ze światem i Angolami w szczególności? Pierwsze skojarzenie jakie miałem będąc dzieckiem, było to, że trocie były do siebie podobne, a pstrąg nieco inny. Zanim nauczyłem się czytać, tautś już dawał mi książki o rybach. To było to pierwsze wrażenie, bardzo silne wrażenie. To właśnie ono sprawia, że mamy dwie trocie i jednego pstrąga... w obrębie jednego gatunku, który nie ma sensownej w języku polskim nazwy... bo tak mało ludzi tą nazwę w ogóle potrzebuje i chyba większym wzięciem cieszą się nazwy odmian, które są traktowane tak, jakby były gatunkiem, w jednym wierszu tabeli z okoniem, szczupakiem i płocią, tak kiedyś w tabelach Paruzela, jak dziś u Kolendowicza.
Czy nazwa, która powstała na fałszywych założeniach, nie moźe sobie pozostać, ponieważ te fałszywe założenia oddają jednocześnie mniejsze i większe różnice w wyglądzie tych trzech ryb? I dlaczego po 150 latach ich używania nagle mamy to robić? Czy nie jest już za późno? Czy pstrąg morski nie będzie się za bardzo kojarzył się z tęczakiem w Bałtyku? Czy rybak będzie w stanie z siebie wykrztusić, ze złowił pstrąga wędrownego (morskiego)? Czy aby nie będzie to już nowomową? No i co z "kompatybilnością wsteczną", do której Pan się nie odnosi, bo przecież w polskiej literaturze troci jest mrowie...
W zasadzie ma Pan oczywiście rację, bo co to za bajzel, żeby odmiany miały nazwy, a gatunek to... najlepiej powiedzieć Salmo trutta i po kłopocie. No ale słowotwórcze meandry narodów czasami takie głupoty stwarzają. Pytanie po co się dystansować do tego co jest, skoro wiele jest w języku rzeczy pochodzących także z legend i mitów. Czy 150 letnia legenda nie zasługuje na pozostawienie w spokoju?
Pozdrawiam serdecznie
Krzysiek
|
