| |
Ja zaraz się rozpłaczę albo wódki napiję... przypomniał mi się tekst Kaczmarskiego...
Nie wiem sam, co mi się marzy, jaka z gwiazd nade mną świeci
Gdy wśród tych nieobcych twarzy szukam ciągle twarzy dzieci
Czemu wciąż przez ramię zerkam, choć nie woła nikt: "kolego!"
Że ktoś ze mną zagra w berka, lub przynajmniej w chowanego
Tyle naszego, co przyjmiemy z emocjami... choć życie to zabija, to czasem można kija, wsadzić w mrowisko głęboko, i dziurę wyżłobić głęboką...
Dlatego zawsze kolegów, którzy na rybach mówili mi "Łe jelec" traktowałem jak ludzi na w pół śpiących, którym się nawet przepiękny jelec nie podobał... to co im się podoba? Penis do kolan i łosoś 50 kg, a to co poza tym to jest jakieś "łe"??
Mnie to się łosoś 50 kg podoba, ale mały jazgarek też piękną rybą jest... to nie jest rzecz gustu, ja protestuję przeciwko takiemu taniemu relatywizmowi. Tak jest i już, to jest prawda objawiona a kto tego nie wie, nie miał objawienia... i takiego trzeba nawrócić i rozbudzić w nim to spoglądanie.
Gdyby to nie było prawdą objawioną, to jakim cudem mój kolega zostałby po 35 roku życia ornitologiem?
Ludzie się rodzą z błoną na oczach... o błogosławione Gandalfy i Elfy, które pokazując palcem na sarny, mówiąc emocjami, powodują, że choroba oczu ustępuje...
Wiecie sami przecież... 
|
