| |
Na Niżu Polskim i na Pomorzu sporo i tak deficytowego tam żwiru ulega usunięciu pod mylącą nazwą "odmulania" rzek. Brakuje później tych ziaren na odcinkach o większym spadku, gdzie takie ziarna są naturalnie podkoncentrowane tworząc tarliska. Poza tym blokując gabionami i faszyną swobodną meandryzację rzek, blokuje się tworzenie piaszczystych łach meandrowych, które są podstawowym bodźcem do wzmagania erozji bocznej i koncentracji grubszych ziaren w formie bruku korytowego. Z tych głębokich rynien rzeki, drobniejszy osad piaszczysto - żwirowy jest następnie wyrzucany na przykosy, które są wypłyceniami łączącymi łachy meandrowe dwóch brzegów rzeki, co tworzy naturalne i najbardziej stabilne struktury tarliskowe łososiowatych w omawianych rzekach.
Struktury te są przemywane wodą płynącą od głębokich rynien do płytszych przykos, przemywając żwir tak, jak ikra łososiowatych tego potrzebuje. Żadna struktura tarliskowa budowana przez człowieka nie może równać się z takim naturalnym tarliskiem habitatem, gdzie różnorodność charakteru przepływu decyduje nie tylko o sukcesie rozrodczym, ale również o dalszym wzroście ryb w okolicznych dołach i podmyciach. Tarliska które są budowane przez nielicznych zapaleńców w Polsce są jednak bardzo dobrym działaniem, bo na dłuższą metę dają lepszy bilans żwiru na określonym odcinku rzeki, która zwykle przez lata melioracji i zabiegów technicznych została z tego żwiru ogołocona. Myślę, że po rozmyciu tarlisk nie należy załamywać rąk. Wasza praca nie idzie na marne, ponieważ z Waszego żwiru rzeka sama utworzy sobie tarliska tam, gdzie to będzie najbardziej stabilne. Najważniejsze jednak jest to, żeby taka rzeka mogła swobodnie meandrować i sortować materiał osadowy, bo bez tego tarliska ulegną zapiaszczeniu i zamuleniu.
Drugim problemem tzw. odmulania jest fakt wyrzucania na brzeg miliardy bezkręgowców, przez co później rzeki stają się ubogie w pokarm. Jeśli do tego dołożymy chemizację rolnictwa bez stref buforowych oraz wszechobecne kłusownictwo, mamy doskonały przepis na puste rzeki bez życia.
Przepis na zdrowe rzeki jest prosty. Wyprostowane rzeki trzeba sztucznie pokręcić, a one już same posortują sobie materiał osadowy i utworzą miejsca do życia i rozrodu ryb.
Pozdrawiam serdecznie
Krzysiek
|
